çanakkale zaferi

• zafer, savaşta kazanılan başarının adı... savaş kazanmak içinse ölmek ve öldürmek şart...
  
  yarım milyona yakın insanın hayatına malolan bir savaşın zaferle bitmesinden bahsetmek insanlık adına çok acı...
  
  savaşların mantığı karşı tarafa güç gösterisinde bulunup bir ders vermek, onun yapmak istemediğini silah zoruyla ona yaptırmaktır.
  
  insan arzu ve iradesinin hiçe sayıldığı, hak, hukuk gibi kavramların rafa kaldırıldığı bir olayda kazanılan zafer neyi anlatır, anlamak mümkün değil.
  
  çanakkale savaşı ve zaferi, hem savaş olarak, hem zafer olarak tarihte eşine az rastlanan çarpıcı bir örnektir.
  
  yüzyıllardır türk yurdu olan bu topraklar üzerinde, ingiliz'e fransıza, rus'a karşı vatanını savunmak zorunda kalan insanlarla, avustralyalı'nın, kanadalı'nın anzak'ın ne işi, ne alıp veremediği vardır?
  
  ya bu kadar zayiattan, her şeye rağmen kazanılan zaferden sonra, müttefikleri yenildiği için türkler'in de yenik sayılmasına ne demeli?
  
  zaferimizin karşısında aldığımız sonuç nedir?
  
  enine boyuna düşünülüp, tartışılıp dersler çıkarılacak, ibretler alınacak bir tarih örgüsüdür çanakkale zaferi...
  
  coşkudan çok hüzün, sevinçten çok üzüntü verir insana...
  
  istiklâl marşı şairimiz mehmet âkif'in deyimiyle "bir hilâl uğruna batan güneşler"in öyküsüdür o...
  
  bugünkü halimizi gördükçe insana "onlar boşu boşuna mı öldüler?" dedirten çanakkale zaferinin aziz şehitleri için tek teselli, onların manevî bir paye kazanmış olmalarıdır.
  
  âkif burada yine hislerimize tercüman olur :
  
  ey şehit oğlu şehit, isteme benden makber!
  sana âğûşunu açmış duruyor peygamber...