varoluş sıkıntısı

• en yuksek zeka seviyesi ve yetenek cesitliligi ile odullendirilen insanoglu, bunlarin bir getirisi olarak, olecegini bilerek yasamak gibi bir azaba da mahkum edilmistir. benliginin son derece ayirdinda olarak yasadigi bu hayat bittiginde ne benlikten ne bedenden eser kalacagini dusunmeye dayanamaz, oldukten sonra bile bu hayata bir etkide bulunsun ister. olum gercegi hayati yalan yaparken hayat olumu gerceklikten cikaramamaktadir. bu sikintiyi kafasindan uzaklastirmak icin olanca gucunu kullanir, olmadik islerle ugrasir ve elinde olmadan dusundugunde ise o bildik, derin en temel pis sikinti koyu bir duman gibi beyninde yayilmaya baslar…
  
  (bkz: uyku arasinda gelen varolus sikintisi)