daüssıla

• süleyman nazif bu şiirini 1921 yılında malta adasında sürgündeyken yazmıştır.
  
  şiir, o devir için hitabet ve aşırı duyarlılığa çok elverişli bir konuya dayanmakla beraber, oldukça ölçülü bir dille ve güzellik duygusuna önem verilerek yazılmıştır.
  
  mizaç ve karakter bakımından namık kemal'i hatırlatan ve gençlik yıllarında onun tesiri altında kalan süleyman nazif'in basmakalıp bir vatan edebiyatına düşmeyişinin sebebi, servet-i fünun nesline mensup olması ve bu neslin estetik görüşlerini benimsemesidir.
  
  şiirde vatanseverlik duygusu, servet-i fünunculara has ince bir tabiat ve güzellik duygusu ile birleştirilmiştir.
  
  daüssıla şiirinde insan olarak sadece şairin kendisi vardır. şiir, zamirlerden de anlaşılacağı üzere "ben" şiiridir. şair vatanı beşeri bir dünya olmaktan ziyade, güzel bir tabiat manzarası olarak görmüştür. mekanın zamana ve insana galip gelmesi süleyman nazif'i servet-i fünunculara yaklaştıran bir başka çizgidir.
  
  mehmet kaplan şiiri böyle tahlil etmiş.