silver soul

• bir sarkinin bu kadar iyi (belki de yakin muzik tarihinin en iyisi) olmayi bu kadar az efor sarf ederek nasil basardigini aklim almiyor. bulut gibi dolasan bir klavye melodisi, arkada belirsiz bir gitar, verse'lerin sonunda yukselen crash zilleri, victoria legrand'in bu ses duvarina karisan muhtesem vokalleri, ve elbette sarkinin sonundaki geri vokaller. sarki degil, dunya disi bir deneyim.
  
  philadelphia'daki installation konserlerine o gun orada olmama ragmen stubhub'a guvenmeyip gitmeyen kafami sikeyim.