katharlar

• katharlar, bu ortaçağ'ın heretik akımına mensup insanlar yaşamdan çok ölüme yakındılar, ölümden çok yaşamdan korkarlardı. herkeslerden daha zengindiler, çünkü dünyalıktan vazgeçmişlerdi, hiçbirşeysidiler. katharlar ortaçağ'ın katolik kilise'since en kaile alınan heretik (sapkın) hareketiydi. öyle ki hristiyanlığın muteberlik (saygınlık) ve kutsiyet izafe ettiği hiçbir nesneye ve ritüele tenezzül etmezlerdi. haç, kilise binaları, vaftiz suyu, ekmek-şarap sakramenti, vaftizle günahlardan arınma gibi kutsi nesne ve ritler katharlar için hükümsüzdü.
  
  katharlarda düalist bir tanrı tasarımı egemendi. cismani, görünür dünyayı 'kötücül tanrı' yaratmıştı. ruhani, lahuti dünyayı ise 'iyicil tanrı'. bu vargıya varmalarını teşkil eden akıl yürütme şuydu: nasıl oluyor da mutlak iyi olan tanrı ve onun yaratısı dünya bunca kötülüğün doğurucusu olabiliyor?
  katharlar kendilerini "iyi hristiyanlar", "iyi insanlar", "asıl hristiyanlar", "tanrı dostları" gibi muhtelif adlandırmalarla tanımladılar.elbette kendilerini asıl,öz hristiyan diye nitelemelerinde korunma,güvenlik refleksleri ön planda gelir.kathar kusursuzları seksüel reprodüksiyon ile doğan hiçbir canlıyı tüketmemekteydiler.etyemezlik kusursuzların elzem, onsuz olmaz bir vasfıydı.ortaçağ avrupasının normalliği olan idam cezası, işkence, toplu infaz katharların lanetlediği kötücül, şeytani hallerdi.yüz kızartıcı ve biyolojik yaşamı sonlandırıcı suçları dahi ölüm ile yargılamıyorlardı.
  kadın ve erkek toplumsal formasyon içinde hemzemindi, bir kadın da pek tabii olarak kusursuz,yani kathar toplumunun önderi, daisi, yol göstereni olabiliyordu.
  hristiyan teolojisiyle de ters düşmelerine sebep olan teolojik ayrımlar kutsallık atfedilen hacın kutsal olmadığı, isanın öldükten sonra dirilmediğiydi.