yüzbaşının kızı

• elinize tek alışta okuyup bitirebileceğiniz akıcılıkta bir roman. vatanseverlik, şeref ve kişisel kıymetlilerin arasında tercih yapmaya dair güzel mesajları olduğunu düşünüyorum ben. aklıma en çok takılan cümlelerden biri "elbiseni yeniyken, şerefini gençken koru".
  kitap boyunca pugaçev'i takip ettim ben, ondan bahsedilsin diye bekledim. kitapta pugaçev çok güzel bir kalmuk masalı anlatıyor, üzerine düşünmeye değer;
  
  "bir gün kartal, kuzguna: ''kuzgun kardeş, söylesene'' demiş; ''şu dünyada nasıl oluyor da sen üç yüz yıl, bense topu topu otuz yıl yaşıyorum?'' kuzgun: ''şundan, azizim'' diye yanıtlamış onu; ''sen taze kan içiyorsun, bense leşle besleniyorum.'' kartal düşünmüş: ''haydi, ben de leşle beslenmeyi bir deneyeyim'' demiş. kartalla kuzgun uçup gitmişler. derken bir at leşi görmüşler aşağıda. inip çökmüşler başına. kuzgun bir yandan gagalıyor, bir yandan övgüler düzüyormuş leşin lezzetine. kartal bir gagalamış, iki gagalamış, sonra kanat çırpıp havalanırken, ''yok arkadaş'' demiş kuzguna; ''üç yüz yıl leşle beslenmektense, bir kere taze kan içmek çok daha iyi, sonrası allah kerim''.