eric berne

• insanın her çeşit yetenekle donanmış vaziyette dünyaya geldiğini ancak sosyalleşme sürecinde ailesinden kendi kültürü içinde en geçerli zaman geçirme yöntemlerini, ritüellerini ve nesilden nesile aktarılan oyunları öğrenirken hayatla otantik bir bağ kurma şansını ve böylece de onu spontan ve otantik bir birey, bir sanatçı ya da yaratıcı bir bilim adamı yapacak özellikleri yitirdiğini iddia eden psikiyatrist.
  
  games people play’i ilk bulduğumda hayatın sırrını bulmuşa dönmüştüm. hayatın sırrının çok başka olduğunu sonra ve elbette kendimce anladım ama buraya gelmekten maksadım onu iki kelime ile özetlemeye kalkmak değil… burada başka bir şeyi iki kelime ile özetlemeye kalkacağım…
  
  oyun analizlerini evde denemenizi önermem, aslında sokakta denemenizi de önermem. bir an, ilk “merhaba”dan başlayarak karşılaştığınız her insanla her interaksiyonunuzu onun çocuk mu, yetişkin mi, ebeveyn mi ego durumu tarafından gerçekleştirilen bir işlem oluğuna göre değerlendirip berne’nin analiz ettiği oyun repertuarı içerisinde uygun yere koyup, ona cevaben verdiğiniz yanıtların sizin hangi ego durumunuz tarafından hangi sonuca yönelik olarak işleme sokulduğunu analiz etmeye kalktığınızı, bunu da günde en az 30 insanla interaksiyonunuzda oyunun olası sonuçlarını da hesaba katarak sürekli yaptığınızı düşünün… her analiz arasında o analizi yapmak için ne kadar kısa bir süreniz olduğunu da hesaba katın…bunu gerçekten yaparsanız işlemcinizi yakmanız mümkün (buna teknik dilde psikoza yuvarlanmak deniyor sanırım – sosyalleşmenin yan ürünü olan süperegoyu yaktığınızı, egoyu da hafiften geberttiğinizi düşünün; bütün bilinçdışı içerik kontrolü ele geçirebilir) ya da sahiden bu analizleri yapacağım derken kendi bilinçdışı repertuarınızdan kurtulmanız ama egoyu dik tutmayı başarmanız, böylece matrix’in çözülmesi ve sizin kendinizi neo’dan hallice bulmanız mümkün (mistikler buna aydınlanma diyor sanırım).
  
  ben niye mi önermiyorum denemenizi? her şeyden önce her insanı bir işlemci ve her interaksiyonu bir işlem olarak görüp, sürekli analiz yapmak hem çok zor hem de bildiğiniz delilik olsa gerek, her şeyden sonra ise belki de içinde yaşadığınız gerçekliğin gerçek olmadığını algılamanın hiç de eğlenceli bir yanı olmayabilir! özetle çok çılgın ya da naif veya ikisi birden değilseniz bırakın oyunlar durduğu yerde dursun derim, ama çok çılgın ve pek naifseniz ve yanlışlıkla berne’nin analizlerine sardırdı iseniz, o vakit ancak bol şans ve sapasağlam bir ego dileyebilirim. zira bu çocuk oyunu değil! bir de en önemlisi hepsi ama hepsi eni konu bir tez.