başkaldıran insan

• sisifos söyleni ve yabancı kitaplarının akabininde okuduğum sağlam bir albert camus kitabıdır. altını çizdiğim yerlerden bazıları şunlardır ;
  
  - özgürlük olgusu, insanın özgürlük bilincine oranla gelişmemeştir. başkaldırı ; haklarının bilincine varmış kişinin işidir.
  
  - bazen insan kendi durumu içerisinde kendine biçilene karşı çıkarken bazı insanlar insan olarak kendisine verilene karşı çıkar yani ikincisinde insanı değersiz kılan her şeye başkaldırı söz konusudur. birincisinde bireysellik, ikincisinde ise evrensellik söz konusudur.
  
  - insanların bütün mutsuzluğu, kendilerini kalenin sessizliğinden koparan, kurtuluş bekleyişi içinde surlara atan umuttan gelmektedir.
  
  - her devrimci ya ezen kişi yada sapkın olur sonunda. seçtikleri tümüyle tarihsel evrende, başkaldırı da, devrim de aynı ikileme çıkar; ya polislik ya çılgınlık.
  
  - sanat gerçeğe karşı çıkabilir ama gerçekten kaçamaz.
  
  - adalet isteği yüzyıllar boyunca devrim tutkusunu haklı çıkaran tek istek değildir devrim aynı zamanda herkese karşı bir acılı dostluk gereğine dayanır. adalet için ölenler, bütün çağlarda, birbirlerine "kardeş" demişlerdir. şiddet, hepsi için ezilmişler topluluğu adına, yararına, düşmana yöneltilir. ama devrim tek değerse, her şeyi ister, hatta hafiyeliği, dolaysıyla dostluğun kurban edilmesini bile. bundan böyle şiddet, soyut bir düşünce yararına, dost-düşman demeden herkese yönelecektir.
  
  vs vs.