allacciate le cinture

• kötü bir ferzan özpetek filmi.
  
  cahil periler, karşı pencere, hamam, harem suare gibi filmleriyle bizleri büyüleyen ferzan özpetek bu defa hayal kırıklığına uğratıyor. daha önceki filmlerinden alışık olduğumuz samimi insanlar, derin ilişkiler, iyi kurgulanmış hikâyeler bu defa yok.
  
  --- spoiler ---
  
  krolukta sınır tanımayan bir arkadaş ile kendisiyle hiç alakası olmayan bir kadın arasındaki aşk anlatılıyor, sonra kadın karakterimiz tahmin edersiniz ki pek de mutlu olamıyor. hatta bir de üstüne kanser oluyor. mutsuzluk üstüne mutsuzluk...
  peki hiç mi bir şey öğrenmedim bu filmden? öğrendim tabii. meselâ bir adam istediği kadar kro, hödük olsun tavlamak istediği hatunun karşısına geçip gözlerinin içine bakarak tek dikişte birasını bitirirse hatunu ateş basıyor, adama karşı karşı konuşmaz bir arzu besliyor ve aşık oluyor.
  bir de tamirhanede sevişmeye kalkıştıkları sahne neydi öyle allah aşkına? zannedersin ki reklam filmi çekiliyor... neyse ki birbirinden neşeli ve oturmuş yan karakterler vardı da arada gülümsedik. sanırım ana hikâye ve karakterler sarmadı ve bir yerden sonra onlardan vazgeçip yan karakterleri sağlamlaştırdı.
  
  --- spoiler ---
  
  ara olana kadar "e, hadi ne zaman başlıyor mevzu?" diye izledim. ara olduğunda "herhalde birazdan başlayacak" dedim. filmin sonunda ise "bu mu?" diyebildim. bir aşk -ki yaşanılan şey aşk mı hiç emin olamadım- ancak bu kadar sığ, bir hikâye ancak bu kadar hiçbir yere bağlanamadan anlatılabilirdi. bu arada illa her hikâyenin bir sonu olmalı mantığında değilim ama sonunu izleyiciye bırakıyorsan da daha sağlam bir kurgun olur. ama yok anacım o da yok...