straw dogs

• her ne kadar yönetmen sam peckinpah "bu filmi şiddetin ne kadar feci birşey olduğunu göstermek için çektim" gibi politically correct bir tavır takınmayı tercih ettiyse de aslında filmin şiddete bakışı hiç de öyle masum sayılmaz, hatta denilebilir ki film adeta şiddeti kutsamaktadır. filmde şiddet, kendi kendine yabancılaşmış kentsoylu özne'nin kendi kendisinin üstesinden gelmesini sağlayarak onu bir anlamda "özgürleştiren" bir araç olarak sunulur adeta, (bu noktada fight club'daki "bir kavgada bulunmadan nasıl kendin hakkında fikir sahibi olabilirsin?" cümlesini de hatırlayabiliriz.) zaten filmin son sahnesinde dustin hoffman'ın canlandırdığı karakterin yüzünde oluşan hoşnut gülümseme, tam da şiddet deneyiminin ona kazandırdığı bu arınmışlık ve bilgelikten duyduğu hazzın ifadesi gibidir.