clostridium difficile

• antibiyotiğe bağlı ishalin en önemli nedenidir. tablo basit bir ishalden ölümcül pseudomembranöz enterokolite kadar uzanabilir. toksin a ve b ile hastalık ortaya çıkar. bu toksinler sitotoksik etki ederler ve böylece sıvı alımı kontrolü bozulur. yenidoğanlarda yüksek oranlarda ( % 70) barsaklarda bulunurken erişkinde bu oran düşüktür. bebekler ve küçük çocuklarda toksinler için bağlayıcı reseptör henüz gelişmemiştir. bu yaş grubunda pme gelişiminde s.aureus enterotoksin-b düşünülmelidir. her antibiyotik kullanımı sonrasında ishal gelişebilme riski varken bu risk; klindamisin(ensık suçlanan antibiyotik), amoksisilin, ampisilin ve sefalosporinlerde daha yüksektir. toksin veya bakteri kan dolaşımına geçmez. sporları hastane ortamında kolayca yayılarak hastalık oluşturabilmektedir. ayırıcı tanısında inflamatuar barsak hastalıkları veya iskemik kolit akla gelmelidir. tanıda dışkıda toksinin gösterilmesi anlamlıdır. gaytda lökosit görülür ve gaytada gizli kan pozitiftir. bunun için hücre kültürlerinde sitotoksite deneyleri altın standart durumundadır. elisa, lateks, kromotografik yöntemlerle de bu toksinler saptanabilir. pseudomembranöz enterokolit tablosunda sigmoidoskopik görünüm tipiktir. bu nedenle tanıda altın standart kolonoskopidir. bakteri ccfa (cefsoludin cefotaxime fructose agar) besiyerinde tipik koloniler yaparak ürer. tedavide hafif olgularda antibiyotiği kesmek, daha ağır olgularda metronidazol kullanımı ve gereğinde vankomisin (oral) tercih edilir.