230

• beytepe'nin kod adı.
  
  ben hazırlıktayken, bundan 3 yıl önce, bi gün otobüse bindiğimde otobüs o kadar eskiydi ki 230 numarasının yazılı olduğu bi tabela bile yoktu. şoför: "hocam kaleminiz ve kağıdınız varsa büyük harflerle beytepe-sıhhiye 230 yazar mısınız kağıda" demişti. kağıt çıkarttım, arkadaşımdan kalem aldım tüm çirkin yazımla yazdım dediklerini. sonra da otobüsün ön camına sıkıştırdık kağıdı.
  
  bu kağıdı 1 yıldan fazla zaman gördüm, güldüm. ikarus gördüğünde mutlu olan tek insan bendim. otobüs benimdi sanki.
  
  şimdi. 230 numaralı otobüse bindiğimde şok oldum. öyle bi yeni ki. yepisyeni! galiba yeni öğrenciler bizim kadar şanslı değil. hiçbiri körüklü ikarusta telefonla konuşup, tek bir kelime dahi duyamadığı için gülme krizine girmicek. lan şu otobüs ortadan ikiye ayrılsa hangi tarafta kalırım acaba diye fizik hesaplamaları yapmıcak. otobüsün içindeyken yağmurda ıslanmıcak. bunlar yaşanmayacaksa bi insan neden beytepe'ye gelir ki?
  
  özür dilerim ama ben yamuk yumuk "230 beytepe sıhhiye" yazdığım ikarusumu istiyorum. evet koca okulda tek ben istiyorum. çok istiyorum.