zebra balığı

• hayatımda sahip olduğum beslediğim ilk ve tek hayvan. ad koymadık adı balık'tı. öyle neşeli bir balıktı ki beni salonun kapısında görür görmez zıp zıp zıplar, fanusunda duramazdı. babamı da tanırdı. yem kutusunu görünce çıldırır, attığım yemleri havada kapardı! birbirimizi çok izledik. hiç konuşmadık ama çok şey paylaştık. neşesiz olduğum zamanlar onu izlerken fanusunda dolanması omzuma konan dost elinden farksızdı. parmağımı her daldırdığımda bir öpücük kondururdu. o varken hiç yalnız hissetmedim ben kendimi.
  
  bir gün, fanus temizliği yaparken süzgeçten kaçırdık, lavaboya düştü. panikle zar zor tuttuk geri koyduk. ama balık bir daha eskisi gibi olmadı. depresyona girdi. ne zıpladığı ne yemleri havada kaptığı vardı artık. ölmeyi bekler gibiydi adeta. zaten çok geçmedi bir sabah ölü bulduk. üzüldüm ama babam çok daha fazla üzüldü. başka hayvan da istemedi. minik sade bir törenle bahçeye gömdük balık'ı.
  
  balıktan ev hayvanı mı olurmuş, hafızası yok bidi bidi diyenlerin onu görmesi lazımdı dostlar. poisedon ruhunu korusun.