tevazu

• büyüklerde büyüklüğün işaretidir.
  
  biraz nadide bir çiçek gibidir günümüzde. belki de nesli tükenmekte olan bir haslet...
  
  hz. ali'ye atfedilen bir sözle ifade edecek olursak, "insanlar arasında insanlardan bir insan olmak"tır tevazu.
  
  pratikteki en güzel uygulamasını peygamber (sav) sergilemiştir. öyle ki, peygamber'in bulunduğu bir topluluğa dışarıdan gelen birisi ilk bakışta kimin peygamber olduğunu anlayamaz; bazıları hz. ebu bekir'i selamlardı peygamber diye. ayrı bir taht, ayrı bir kıyafet, ayrı bir tavır veya kibir olmayınca ayırt etmek de haliyle zorlaşıyordu.
  
  bir başka seferinde ise bir gün mescid'de cemaate hurma dağıtmaktadır efendimiz. o anda şehir dışından birisi, peygamber'i görmeye gelir. mescid'e girince de sorar "bu topluluğun efendisi kim?" diye. cevap ise, o anda hurma dağıtmakla meşgul olan peygamber'den gelir:
  
  - "bu topluluğun efendisi ona hizmet edendir," der.
  
  yani tevriyeli ve veciz bir anlatımla, hem adamın aradığı kişinin kendisi olduğunu ifade eder, hem de bir toplumun veya topluluğun efendisi olmak için ona hizmet etmenin şart olduğunu söyler kendisinden sonra geleceklere.
  
  övünecek "dil" bile o'na aitken, gurura kapılmak tuhaf hakikaten...