şerefsiz

• evet şerefsiz,
  
  belki hatırlarsın 20 ağustos 2011 cumartesi günü seninle ilk ve son karşılaştığımız gündü.fatih sultan mehmet köprüsü saat 18.30 civarında iş çıkışı ve iftarın hemen öncesi olması sebebiyle oldukça yoğundu.sen siyah, plakasız ve sivil bir araçla emniyet şeridinde gidiyordun.bende malesef hastanede yatan ve laboratuvar sonuçları geldiğinde doktorların bile tanımlayamayacağı bir bakteri ile savaşan 36 günlük oğluma gitmeye çalışıyordum.hani dörtlüleri yakmış ve korna çalarak yol isteyen hemen arkanda gitmeye çalışan araç vardı ya işte ben o aracı kullanan kişiyim.hatırlamamış olabilirsin.biraz daha detay vereyim.hani önce aynadan el kol hareketleri yapmıştın 'ne var lan dercesine'.ben yolu açın diye camdan sarkıp bağırınca aniden durmuştun ve ben sana istemeyerek arkadan vurmuştum.hani onu bahane olarak kullanıp o mavi polis üniformanın sana verdiği sonsuz güç ve güvenle arabadan inmiştin.yanımda eşim çığlık çığlığa oğlum hasta diye ağlarken sen üzerime yürümüştün 'seni döverim he!' diyerek beni tehdit etmiştin.yok sen yine hatırlamadın.sanırım hergün bu tip senin için küçük anılarla egonu tatmin ediyorsundur.ondan beni çıkaramadın sen.hatta sonrada yine gerine gerine dönüp kendi arabanın arka tamponuna bakmıştın ve arabana binmiştin.neyse
  
  işte sen o arabadan inerken seni polis üniforması ile görünce çok korkmuştum.çünkü benim aciliyetini hiçbir olayla kıyaslayamayacağım bir durumum vardı; seninse beni saatlerce yoktan yere alıkoyup oyalayabilecek gücün.senin gibiler yüzünden güven duymam gereken bir polis gördüğümde tedirgin olurum ve sayende zaman zamanda korkacağım sanırım.kimliğinde belli değil.gerçi belli olsa ne olacak ki ne yapabilirim.eğer oğluma birşey olursa yakarım yıkarım gibi beylik laflar edemezdim.nasıl olsa buranın adaleti pekte adil değil.ama allah (c.c.) inşallah öbür tarafta seni karşıma çıkarır.belki o zaman beni hatırlarsın.çünkü ben seni hep aynı hırs ve öfkeyle hatırlayacağım şerefsiz.