osmanlıca

• osmanlıca'nın türkçe'nin bir dönemi olduğunu söyleyen koyar karacaoğlan'la nabi, nefi, nedim topluluğunu yanyana bakar. aynı mı değil mi görür.
  
  yetmesse alır servet-i fünun eserlerini alır fecr'i ati eserlerini okumaya çalışır.
  
  bugün "osmanlıca" diye kurs açılıyor. insanlar bu dili öğrenmek için kursa gitmek zorunda. çünkü anadili türkçe olan bir kişi osmanlıca'yı okuyamaz, konuşamaz, yazamaz, düşünemez. bu kadar açık. ve bu bugünle de sınırlı değil. osmanlıca'nın resmi dil olduğu zamanlarda türkler bu dili anlıyorlar mıydı?
  
  bir divan edebiyatı yani osmanlıca şiiri alıp götürüp bir türk köyünde okusanız anlayan çıkar mıydı?
  
  osmanlıca türkçe değildir. ne bir dönemi, ne de bir dalı. osmanlıca türkçe'nin etkisinde başlayıp bi süre sonra bu etkiden de kurtulan ve kendi içinde gelişimini sürdüren yapay bir dildir. dilbilimsel yöntemlerle karşılaştırma yaparsanız türkçe'ye değil arapça ve farsça'ya yakın olduğu sonucuna ulaşırsınız.
  
  osmanlıca'yı bilmek için türkçe'ye değil arapça'ya gereksiniminiz vardır. osmanlıca kursuna gidenlere sorun. hem de yalnızca sözcükler açısından değil gramer açısından da osmanlıca arapça/farça bir dildir. arapça'nın ve farsça'nın gramer kurallarını ve bu dillerin sözcüklerini kullanır. içindeki türkçe sözcüklerin sayısı bugün modern arapça'da ve modern farsça'da olan türkçe sözcük sayısından daha çok değildir.