the room

• otisabi'nin "mutlaka izlemelisin cok guzel" demesiyle "herhalde cok kaliteli bir yapim" diyerek basladigimiz macerayi, "noluyo lan nasi film bu" ve nihayetinde "ahahahahhrggghhhhh" efektleriyle aglayarak bitirdik.
  
  bence grup terapi seanslari yapilmali ve insanlar filmde neleri garipsedigini yazmali ki kulturel etkilesim olussun:
  
  - bir heavy metal grubunda muhasebeci olarak calisan basrol oyuncusu.
  
  - denny'nin yataga atlayip "sizi seyretmek istiyorum" diye gelmesi? fakat sonra ciftlerin yalniz kalmak istediklerine ikna olmasi.
  
  - insani sevismekten sogutan sevisme sahneleri. ne ise yaradigi merak edilen ve surekli yataga getirilen bir gul dali. yengec gibi yan sevisen erkekler.
  
  - bir diyalogu en az 10 kere oturup kalkmadan bitiremeyen insanlar.
  
  - evin bir kapisindan girip obur kapisindan cikan transit anne. kanserli ama pek onemsemiyor.
  
  - dugunde dahi elinde rugby topuyla dolasan denny. sozde johnny'nin destegiyle burslu okula gidiyor ama butun gun evde?
  
  - birbirine top firlatmak istemeyenlerin korkak olarak anilmasi ve bunlara yapilan kus sesi efekti.
  
  - johnny'nin bu efekti gercek bir kavgada da "motherfucker" dedikten sonra kullanmasi.
  
  - denny'yi silahli saldiridan kurtarma sahnesi herkesin catiya teleport olmasi. 2 saniye once onla tanisan annenin denny'nin hayatini sahiplenmesi.
  
  - gotik makyajli psikolog arkadas.
  
  - herkese hicbir geregi yokken yalan soyleyen manyak kari. bunu da "you gotta live live live!" diye sakip sabanci felsefesine dayandirmasi.
  
  - johnny'nin 6 aydir surekli kaydeden teybi
  
  - yerdeki az once tabancayla olen adama bakıp sarfedilen "o simdi daha iyi bi yerde" repligi. herkesin cesedi seyretmesi "vay be ölüye bak" diye.