david cameron

• üç dört ay önce otistik olan oğlunu bir sara krizi sonrasında kaybedince yüzünü her gördüğümde içime tuhaf bir huzursuzluk yayılmasına neden olan, son derece iyi bir şekilde paketlendiğini ama gene de burna kötü kokular gelmesine engel olamadığını düşündüğüm bu adamın da aslında bir insan olduğunu anımsayıp kendime kızmıştım. naif bir salaklıkla uzun yıllar önce kendimi önyargıların kötü olduğu yönünde şartlandırmam sonucu, siyasi bir figür hakkında önyargı sahibi olmam kendime duyduğum inancın zedelenmesine dahi neden olmuştu. ama;
  
  e haklıymışım? bu sabah the independent'da yayınlanan makalesini okuduğumda aslında kendisi ile ilgili bir önyargı değil, reklam kampanyası, söylemleri ve siciline bakarak bir yargı sahibi olduğumu hatırladım. neydi beni huzursuz eden? kendisini güleryüzlü, uzlaşıcı, çok seslilik yanlısı gibi gösteren tüm o reklamlara rağmen aslında thatcher conservatisminin revize edildiği bir çeşit üstü örtülü otoriter kapitalizm yanlısı olduğuna inanmam, uk'in bazı kültürel değerlerinin "asla" tartışmaya açılamayacağını onların mantıklı veya mantıksız olmasının değil, ne kadar uk'e ait olduğunun önemli olduğunu söylemesi nedeniyle conservative olmasının tek nedeninin anti-progressive olması olduğuna kanaat getirmem ve tüm bu snobluk içinde kendini neredeyse sosyal-demokrat bir politikacı gibi sunuyor olmasından midemin bulanması.
  
  kapitalizmin bir çeşit modernizm ahlakı ile dengelenmediği durumlarda yaşanılan kişilik zedelenmelerinden rahatsız olmak için marxist olmaya gerek yok. eğer ki sen ölmüş oğlunu bile reklam kampanyasında done olarak kullanırsan, içinden yükselen bir insani dürtü sana dur demiyorsa kusura bakma ama 32 dişinin yarısını görebildiğim afişlerinin üzerine kusarım.
  
  bu da david beyin sabah sabah insanı dellendirip kafasına bu fikirlerin uçuşmasına neden olduğu "the five lessons i learned as the father of a disabled child -and intend to put into practice" başlıklı, seçilirse nasıl bir sağlık sistemi kuracağını anlattığı ve oğlunu öperken çekilmiş bir adet fotoğrafıyla süslenmiş yazısından alıntı;
  
  "it's because i had the benefit of a good education that i'm so passionate about reforming our schools so that every child gets the best start in life. it's because i have such great parents who have supported me throughout my life that i am committed to strengthening families. the same is true with my approach to disability. my son ivan was born with a profound disability, and my experience of looking after him has changed the way i see a lot of things – not just as a father, but as a politician, too."
  
  işe yarar mı peki bu reklam? yarar. demokrasiyi işletmek için önünde yapısal ya da olgusal hiç bir engel bulunmayan uk'de de yarar. çünkü ekonomik sistemde oluşan doygunluk (evet krize rağmen -zedelense bile böyle bu) ve sosyal devlet politikasının getirdiği rehavetin de katkısıyla insanların tercihlerini satın aldıkları ürünler üzerinden dile getirdikleri bir market demokrasisine dönüşen uk demokrasisinde siyasi tercihlerini pr çalışmalarının etkisi altında kalarak yapan bir kesim var ve sayıları köklü bir demokrasi geleneğini tüketmeye yetmese de abuse etmeye yetiyor.
  
  ünlü düşünür ferhat güzel'in de dediği gibi "lanet gelsin nere gitsem polemik"!