42 gün

• görsel
  görsel
  görsel
  
  akın'ın oğlu murat cankoçak ankara'da bir banka soygununa katıldığı gerekçesiyle tutuklanmış, dosyası şentepe devrimci yol davasıyla birleştirilmiş, önce müebbet hapse mahkum edilmiş, daha sonra cezası yargıtay tarafından bozulmuştu.
  bütün bu süreçte murat cankoçak mamak cezaevi'nde; akın, "seyran'la mamak" arasında bekledi.
  
  • kitabı özetleyen kargış^* öyküsünden:
  
  "...o on üç anayı birleştiren olay; oğullarının, kızlarının mapusluğu değildi. açlık grevi de değildi belki çünkü onlar, neler olup bittiğini anlayamamışlardı pek. anlayamazlardı da. dünya, onlara uzanıncaya değin kat kat örtülerden, yasaklardan geçmek zorundaydı. hep suskun, hep zayıf, hep boyun eğen olmuşlardı. beyler, ağalar, babalar, kocalar, oğullar... bunca katmandan geçip dünyaya ulaşsınlar, olası mı?
  
  ... analar tedirgindiler. her delikten, aralıktan amansız giriyordu dışarının yeli. esirgeyen, bağışlayan tanrıları vardı bir. güvenilecek tek o vardı. son yıllarda ona da bir hâl olmuş gibiydi. görmüyor muydu, duymuyor muydu? niye onarmıyordu bozulanları? analar alıştıkları gibi, kovuklarında kalamazlar mıydı?
  kalamadılar.
  oğullarını, kızlarını mapusanelere sürüp götüren yel; duymazdan, görmezden gelinemez bir sertlikle esiyordu. önüne kattı onları da. oğullarını, kızlarını, gelinlerini görmeye vardılar. haftada, on beşte. emiri, demiri, yasağı, zoru bilir oldular.
  
  kaç yıl, kaç kez kentin surlarından, sur kapılarından geçtiler. kaç yıl taş duvarlar, demir kapılar önünde çömelip oturdular. kaç kez sıralara girdiler, ellerinde kimlikleri. adları söylendi. uzaktan gördüler oğullarını. öteki kentlerdeki mapus analarından ayrımları kalmadı pek. bir tek şey: çok ama pek çok yoksuldular. çağımızı, önceki çağları, deriyi, naylonu, plastiği geçip maden devrine, taş devrine gitmemiz gerekirdi bu yoksulluğa ulaşabilmek için.
  
  ... doğu kentinin mapusanesi ünlüydü. kuş uçurtmaz. söylentiler alıp yürümüştü. baskı, işkence, dayak, zulüm baş edilemez olunca ölüm oruçları başlamıştı.
  o gün birleşti analar. ellerinde dilekçeleri... analar indiler başkentin istasyonuna. yürürken yürürken dilsiz olanlar dillendi, sessiz olanlar seslendi, " yetişin. kurtarın. ölüyor oğullarımız, kızlarımız."
  tanrı suskundu neden? onaylamazdı. hayır, hayır onaylamazdı. insanların bilmediği bir vakti, saati bekliyor olmalıydı. ama anaların vakti yoktu, hiç yoktu.
  tanrı susuyordu. büyük kapılar kapalıydı, yetkililer susuyordu.
  
  daha ikinci gün telgraflarla duyurdu kendini ölüm. ölüm, yaşın kara gelsin.
  o ayakları çıplak anaların ikisinin de oğulları, gelinleri ölmüş. sonra başkaları, başka oğullar...gök ekinler gibi. yunustu. bir o, yüreği göğnüyenleri gördü.
  
  analar geriye bedenlerini değil, küllerini taşıyıp götürdüler. giderken bir armağan bıraktılar. öfkeyi, kini, ölçüsüz acıyı karıp dolaşıp gezdikleri yolların kıyıcığına, betonun toprakla birleştiği yerlere ektiler: kargış.
  
  temeline kargış tohumları işleyen bu yapılar onar mı?
  
  kargış, ondurmaz. gelir bir gün."
  
  • akın " ilahiler" kitabında da bu sürece demirle pas arasında ilahi şiirinde yer verir:
  
  nergisle güz gülü arasında
  beş yıldır beş uzun yıldır
  yağmurla kar arasında
  beş yıldır beş uzun yıldır
  ayazla çiy arasında
  demirle pas arasında
  seyran'la mamak
  beş yıldır beş uzun yıldır
  
  tanıyorum sesini demirin
  açılan sürgünün, itilen kapının
  eldeki omuzdakinin
  aman dinlemez sesini
  beş yıldır beş uzun yıldır
  
  birisi bir söğüt dikse
  gölgesi basardı evlerin içini
  bir salkım söğüttü baktım büyüttüm
  yüreğimin toprağında hasreti
  
  beş yıldır beş uzun yıldır
  sesin örselenmiş, duruşun tetikte
  bizim için seçilip ayrılmış
  ipte kurutulmuş sözcüklerle
  yalnız öyle sözcüklerle
  konuşuruz, konuşmak denirse
  
  ne bir kıvrım ne renk ne sıcak bir hece
  – nasılsın
  – iyiyim
  beş yıldır beş uzun yıldır
  desemdi
  koçağım bir tanem evimin direği
  sakladım, duyarlar, istemem.
  baktım ki sesim buruşmuş
  
  gelir bir gün gelir bir gün
  bir gün siler parlatırım
  “bilirim
  susmayacak kalb-i viranımdaki kuş”
  
  •kitapta her öykünün başında yer alan şiirler daha sonra "toplu şiirler" de "42 gün şiirleri" başlığında bir araya getirilir.
  
  •soysal ekinci de biri yitik iki ülke'de yer verir bu "42 öl öl diril gece gündüz"e:
  
  "nasıl geçtiyse elime o gece
  sayfa sayfa, satır satır, hece hece
  içmişim
  bir bardak şekerli su gibi açlık grevinde
  ve saman sarısı yapraklara dizilmiş ince kum
  taneleri üzerinde
  dörtnala giden yorgun gözlerimden
  kan izleri bırakarak geçmişim
  
  acının kızgın çöllerini
  halkın kestiği kızıl bir değnekle arşınlayan dervişler
  üç gelenek bellemişler zulmün karşısında:
  kaçış
  boyun eğiş
  ve direniş "