ilgi manyağı (film)

• drib'i saymazsak norveçli yönetmen kristoffer borgli'nin ilk uzun metraj filmi. (bu yıl filmekimi kapsamında istanbul'da da gösterim şansı bulacak. )
  
  spot ışıklarının her zaman üzerinde olmasını isteyen ve birilerinin dikkatini çekmek uğruna sağlıklarını kasıtlı ve kalıcı olarak tehlikeye atan karakterleri barındıran film, 2022 cannes film festivali'nin de sıradışı gösterimlerindendi.
  
  'syk pike' veya 'sick of myself' olarak piyasaya sürülen film, 20'li yaşalarında bir narsist olan signe (kristine kujath thorp) ile oldukça takıntılı ve obsesif karaktere sahip modern sanat işleriyle yakından uğraşan thomas 'ın(eirik sæther) ilişkisini merkezine alıyor.
  
  thomas sanat kariyerinde yükselmektedir ve signe, onu kıskandığı için dikkatleri ondan uzaklaştırmaya çabalar. böylece reçeteli ilaçları kötüye kullanımıyla nadir görülen bir hastalığın şaşırtıcı derecede tuhaflıklarını keşfeder ve bunu kendini 'ünlü' yapma arzusuyla bağdaştırır. signe'nin yakalanmış olduğu dejeneratif cilt hastalığını bilerek ilerletir bu 'rus hapı' olarak adlandırlan bir ilacı da kullanmaya başlar.
  
  temelinde narsist kişiliklerin özelliklerini 'mizahi' ve 'absürd' yönden anlatma kaygısı taşıyan film, insanlığın en kötü eğilimlerine de ayna tutuyor.
  
  filmdeki patolojik garip olaylar seyrinin ilk sekans ile başladığını hatırlatarak dikkatlice izlenmesi gerektiğini tavsiye ederim. ayrıca izleyicinin bu tuhaf sinema dili anlatısı karşısında etkileneceğini söyleyebilirim. (en azından benim hoşuma gitti bu tuhaflıklar zinciri. çok sayıda komik ve yaratıcı fantezi sekansları vardı)
  
  alışılmadık mizahi yapısı, keskin esprileri ve en önemlisi de narsist kişiliklerin davranışlarının doğası ve sonuçları hakkında derinlemesine düşünmemizi de isteyen film, büyüleyici ve vahşi bir yolculuk gibi.