epifiz

• kapandıklarını sandığım için altı ay kabuslarıma girmiş şeyler. basketbol oynarken düştükten sonra, bacağımdaki bir kısım kasları zedelemiş olduğumu, çektirdiğim çeşitli, röntgen, mr vs... ler sonucunda doktordan öğrenirim. o sıralarda en büyük eğlenceleri beni kızdırmak ^* olan ve basketbol aşkı ile uzama saplantımı kötü emellerine birçok kez alet etmiş doktor dayı-yenge ikilisi, ellerine geçen bu fırsatı değerlendirmeye karar verirler. ilgili görünüp filmlere bakar ve sonra şans eseri enteresan ama üzücü birşey keşfetmişçe birbirlerine dönerler ve hemen ardından, epifizlerin kapanmış, artık uzayamayacaksın diye fetva verirler. çocukluğun getirdiği temiz kalplilik ve saflıkla dehşete düşen bana hiç acımaz ve emin misiniz şeklindeki ısrarlı sorularıma da gaddarca kesinlikle evet, ne yapalım kader, üzülme artık, herkes uzun olamaz şeklinde cevaplar verirler. yıkılmış ben ise altı ay sonra bir bayram günü anneannemden ikilinin o gün benimle dalga geçtiklerini öğrenir ve kendilerinden olmasa da gelecekte doğacak çocuklarından öç almaya and içerim.