david cameron

• kabullenmek her ne kadar can sıkıcı da olsa, birleşik krallığın kuvvetle muhtemel gelecek başbakanı. üç dönemdir iktidarda olan işçi partisi'nin yıpranmışlığı, gordon brown'un hiç bir pr uzmanı tarafından düzeltilemeyen 19 yy. bürokratı görüntüsü ve amerikadan doğru esmekte olan kriz rüzgarlarının britanyalılarda yarattığı reaksiyon gösterme ihtiyacını karşılayacak tek isim olduğunu haykıra haykıra anlatarak yürüttüğü pr çalışması gerçekten de başarılı. dersini iyi çalışmış, kah sadece afrika göçmenlerinin çalıştığı bir radyo kanalının "onur konuğu", kah tilki avcısı upper classların fancy dinnerlerinde konuşmacı. ne de olsa sırtını dayayabileceği bir paşası falan yok, seçmenin beğenisine muhtaç. başbakan olmaya hazır olduğunu kendisinin söylemesinin kabalık olacağını ifade edecek kadar mütevazi (çelişkinin sınırlarını bilemedim), diş macunu reklamındaki adamlar gibi poz verdiği resimleriyle her köşeyi donatacak kadar da hırslı.
  muhtemelen kuvvetli bir unionist olan kendisini başbakanlığı döneminde bekleyen, yükselen iskoç bağımsızlık hareketi ile gerilimli bir ilişki yürütmek, sarkozy ile düşman kardeşler oyununu oynamak ve partisini yeniden "national party of britain" kılmak için çaba sarfetmek.
  yine de temelleri güçlü, apoletsiz demokrasilerin bu tür adamları bile varlıklarının mevcudiyetini demokrasi ile açıklama çabasına ittiğini görmek güzel. alışık olmadığımızdan olsa gerek, insan seviniyor.