all hope is gone

• gün itibariyle nete düşmüş albümdür. albümü baştan sonra dinledim fakat şunu söyleyebilirim; slipknot bu albüm için en sert slipknot albümü olacak demişti fakat bir önceki albüm bu albümden çok daha sertti. şarkılar eski slipknot soundundan uzaklaşmış. fakat bunu negatif bir anlamda söylemiyorum. zira oldukca güzel ve coşturucu bir albüm.
  
  öncelikle corey clean vokal silahını bu albümde son mermisine kadar kullanmış. nerdeyse her şarkının nakaratı clean vokalle yapılmış.ayrıca sadece clean vokal kullandığı bir şarkı da war (bkz: dead memories). slipknot bu albümde daha melodik bir yapıya bürünmüş. daha önce slipknotta gitar seslerini sadece ritm olarak duyuyorduk. genellikle ön planda bateri ve vokal vardı. fakat bu albümde gitar melodileri çok hoş artık sadece ritm olayından çıkmışlar. ilk defa slipknot bu albümde sololar kullanmış ve gayet de hoş olmuş. üstelik bateri ritmleri de buna karşılık güzelliğini yitirmemiş. albümün en büyük eksiği sid in bu albüme hiç katkısı olmaması. şu ana kadar bir iki şarkıda sid in ritmlerini duyabildim o da duyulmayacak kadar geri plandaydı. slipknot vermillion pt 2 gibi bir akustik şarkı daha yapmış bu albümde (bkz: snuff). eskisi gibi çok sert olmasa da profesyonellik kokan bir albüm olmuş. gitar melodileri ve sırıtmayan clean vokallerle dinlenesi bir albüm olmuş. slipknot bu albümde gerçek bir müzisyen kimliğine kavuşmuş gibi. tarz deişikliği yeterince olduğu zaman iyidir bence çünkü önceki albüm gibi bir albüm çıkarsalardı hiç başarılı bir albüm olamazdı. allbümde sid wilson faktörü dışında çok fazla eksik yok genel olarak güzel bir albüm. tabi muhteşem ya da harika bir albümde denemez. sonuçta slipknot bundan daha iyi çalışmalar çıkarmıştı önceden. 10 üzerinden 8 alabilecek bir albüm...