zbigniew herbert

• tabii ki
  merdivenin tepesindekiler
  biliyorlar
  her şeyi biliyor onlar
  
  bizim durumumuzsa farklı
  biz hücreleri süpürenler
  daha iyi bir geleceğin rehineleri
  merdivenin tepesindekiler
  nadiren de olsa görünür bize
  susturan parmaklarıyla dudaklarındaki
  
  sabırlıyız biz
  eşlerimiz yamıyor pazar gömleklerimizi
  gıda tayınlarından konuşuruz biz
  ayakkabı fiyatlarından
  cumartesileri başımızı geriye yaslayıp
  içeriz
  
  bizler
  yumruklarını sıkan
  zincir sallayan
  konuşan soran
  heyecanın ateşiyle
  isyana çağıran
  durmadan konuşup sorgulayanlardan değiliz
  
  işte onların peri masalı -
  merdivenlerine hücum edip
  fırtınayla yakalayacağız onları
  zirvedekilerin kelleleri
  yuvarlanacak basamaklardan
  ve sonunda dikeceğiz gözümüzü
  o yükseklikten görünebileceklere
  geleceğe
  boşluğa
  
  kellelerin yuvarlanışını
  görmek değil arzumuz
  kellelerin ne kolay yetiştiğini biliyoruz çünkü
  biliyoruz tepede her zaman bir
  veya üç tanesinin kalacağını
  dipte kalansa süpürge ve küreklerden kalan karanlık
  
  bazen merdivenin
  tepesindekileri düşünüyoruz
  aşağıya
  bizlere gelip
  -biz gazetenin üstünde ekmek yerken-
  şunu söylediklerini
  
  - hadi konuşalım
  erkek erkeğe
  posterlerde çığırılanlar gerçek değil
  gerçeği mühürlü dudaklarımızda saklıyoruz
  çünkü zalimdir gerçek ve çok ağır
  o yüzden yükü kendimiz taşıyoruz
  mutlu değiliz
  ve memnuniyetle burada
  kalırız
  
  hayal tabii bunlar
  gerçek olabilirler
  olmayabilirler de
  ondan ki devam edeceğiz
  işlemeye hücremizi
  çamurdan hücremiz
  taştan hücremizi
  
  yorgun bir kafa
  kulak arkasında bir sigara
  ve içinde tek damla umut olmayan bir kalp ile