balıkçılar

• tevfik fikret'in aşağıdaki şiiri. cemil meriç bu şiiri ve hanı yağma isimli şiirini victor hugo'dan arakladığını söyler tevfik fikret'in.
  
  balıkçılar
  - bugün açız yine evlatlarım, diyordu peder,
  bugün açız yine; lakin yarın, ümid ederim,
  sular biraz daha sakinleşir... ne çare, kader!
  
  - hayır, sular ne kadar coşkun olsa ben giderim
  diyordu oğlu, yarın sen biraz ninemle otur;
  zavallıcık yine kaç gündür işte hasta...
  
  - olur;
  biraz da sen çalış oğlum, biraz da sen çabala;
  ninen baban, iki miskin, biz artık ölmeliyiz...
  cocuk düşündü şikayetli bir nazarla: - ya biz,
  ya ben nasıl yaşarım siz ölürseniz?
  
  hala
  dışarda gürleyerek kükremiş bir ordu gibi
  döğerdi sahili binlerce dalgalar asabi.
  
  - yarın sen ağları gün doğmadan hazırlarsın;
  sakın yedek biraz ip, mantar almadan gitme...
  açınca yelkeni hiç bakma, oynasın varsın;
  kayık çocuk gibidir: oynuyor mu kaydetme,
  dokunma keyfine; yalnız tetik bulun, zira
  deniz kadın gibidir: hiç inanmak olmaz ha!
  
  deniz dışarda uzun sayhalarla bir hırçın
  kadın gürültüsü neşreyliyordu ortalığa.
  
  - yarın küçük gidecek yalnız, öyle mi, balığa?
  - o gitmek istedi; 'sen evde kal!' diyor...
  - ya sakın
  o gelmeden ben ölürsem?
  
  kadın bu son sözle
  düşündü kaldı; balıkçıyla oğlu yan gözle
  soluk dudaklarının ihtizaz-ı hasirine
  bakıp sükut ediyorlardı, başlarında uçan
  kazayı anlatıyorlardı böyle birbirine.
  dışarda fırtına gittikçe pür-gazab, cuşan
  bir ihtilac ile etrafa ra'şeler vererek
  uğulduyordu...
  
  - yarın yavrucak nasıl gidecek?
  
  şafak sökerken o, yalnız, bir eski tekneciğin
  düğümlü, ekli, çürük ipleriyle uğraşarak
  ilerliyordu; deniz aynı şiddetiyle şırak -
  şırak döğüp eziyor köhne teknenin şişkin
  siyah kaburgasını... ah açlık, ah ümid!
  kenarda, bir taşın üstünde bir hayal-i sefid
  eliyle engini guya işaret eyleyerek
  diyordu: 'haydi nasibin o dalgalarda, yürü!'
  
  yürür zavallı kırık teknecik, yürür; 'yürümek,
  nasibin işte bu! hala gözün kenarda... yürü!'
  yürür, fakat suların böyle kahr-ı hiddetine
  nasıl tahammül eder eski, hasta bir tekne?
  
  deniz ufukta, kadın evde muhtazır... ölüyor:
  kenarda üç gecelik bar-ı intizariyle,
  bütün felaketinin darbe-i hasariyle,
  tehi, kazazede bir tekne karşısında peder
  uzakta bir yeri yumrukla gösterip gülüyor;
  yüzünde giryeli, muzlim, boğuk şikayetler...