mat i syn

• anne ve oğul’da saf bir çocuk ve annesini izliyoruz. tek başınalıklarına eş bir yavaşlıkta ilerliyor film. birbirine muhtaçlıkları zamanla tersine dönen iki insan; oğul anneye, anne oğluna… biri doğumda, diğeri ölümde muhtaç^*
  
  --- spoiler ---
  tabii ki ölüme yakınlaşılan her anda olduğu gibi filmde de geçmişe dönülüyor ve bir çeşit günah çıkarılıyor. anne, oğlunun naifliği^* nedeniyle diğer çocuklar ve büyükler tarafından dışlanmasına engel olmak için oğlunu okuldan alarak dış dünyayla bağlantısını koparıyor. son konuşmalarında çocuğun da bu durumdan (en azından bir zamanlar) muzdarip olduğunu anlıyoruz; annesini affedişini de…
  ikisinin de gördüğü rüya üzerinden tanrı algılarını görebiliyoruz. ruhu işgal eden tanrı ve mükemmel olmayanın ruha verdiği ağırlık. bu cümleden, annenin çocuğunda gördüğü kusurluluktan suçluluk duyduğunu da söyleyebiliriz. şeylerin dünyasına izin vermeyen tanrı gibi anne de çocuğunun diğer insanlarla muhatap olmasına engel oluyor.
  elbette son insan olanın içine oturur^*
  fakat filmde asıl döngü, gitme-kalma, bırakma-bırakılma üzerine çevriliyor.
  --- spoiler ---