yılan uykusu

• sanırım sait faik'in en karanlık, en melankolik ve en ağır öyküsü. okuması, anlaması biraz güç çok fazla imge var, alt metni çok derin.
  ilk okuduğumda çok şaşırmıştım. sait faik yaşam tutkusu olan, her metinde hayatın güzelliklerinden bahseden bir yazar. bazen hayata tutunma noktasında derin ve içli şeyler yazdığı da olmuştur kuşkusuz. ama yine de böyle bir öykü yazması bana hep garip gelmiştir. zaten kitabın sonunda ahmet cemal de söylüyor, bu nasıl bir yalnızlık ki böyle şeyler yazdırabilmiş, diye.
  
  aşağıda kitaptan bir bölüm.
  
  işte karşı karşıyasın. haydi bakalım. söyle söyleyeceğini.
  de diyeceğini. dinler de. tatlı tatlı dinler de.
  sevgiden söz aç. ne çıkar; o seni anlarsa değil, sen onu anlarsan bir şeyler olacak.
  tanı, tanı, kendini tanı. işe başla bir kere bu yönden. sonra onu da anlayacaksın.