i giorni

• bu eseri* dinlerken aklıma hep "bu da geçer ya hu" ve hikayesi gelir.
  hüzünlüyken, bunun geçici bir hal olduğunu; mutluyken, bunun da kalıcı olmadığını anımsarım.
  hüznümü umut, mutluluğumu garip bir melankoli kaplar.
  hangi ruh halindeysem ona uygun bir hikaye belirir zihnimde, her seferinde farklı bir hikaye.
  
  aynı notalar ve aynı vuruşlarla; sözsüz, her iki uç duyguları da bu denli yoğun hissettirebilmesi müziğin gücü ve evrensel olması değildir de nedir...