hadashi no gen

• 2. japon animasyon gunlerinin uc arkadas beraber gidip izledigimiz acilis filmi.
  
  biraz gec kaldigimizdan bastaki panelin buyuk bir bolumunu kacirmis, kalabalik salonda ancak arkalarda oturacak bir yer bulabilmistik kendimize. panelin bitiminde barefoot gen'e, onur alparslan'in bir uyarisiyla gecildi: 'aramizda bazi kucukler de goruyorum, eger cocugunuzla birlikte geldiyseniz lutfen bu filmi ona izletmeyin, hem konu hem de icerdigi gercekci sahneler yuzunden cocuklar icin uygun bir film degil bu.' onumuzde boyle babasiyla oturan bir kucuk vardi ve baba bu uyariyi pek ciddiye almamisti ta ki filmdeki atom bombasi sahnesine kadar, sonra apar topar birlikte kaciyorlardi salondan. savasin en igrenc, en acimasiz yuzunu masum, kucuk bir cocugun gozunden ama bir o kadar da inandirici bir bicimde oyle basarili anlatmisti ki film, bittiginde herkes o salona girdiginden cok farkli bir ruh haliyle ayrildi oradan. uc arkadas (ki birisi kardesimdi) gitmistik demistim ya, cikista kizilay'a donus icin japon kultur merkezi'nin onunden gecen oran dolmuslarini bekledik, bekledik diyorum cunku bir 10-20 dak. surdu bir dolmusun gelmesi. ama tum bu gecen surede ne birbirimizin yuzune bakabildik ne de tek bir kelime cikti agzimizdan, onlar adina konusamam ama hepimiz insanligimizdan utanmistik galiba...