zbigniew herbert

• fazlasıyla gençtim
  ve sağduyu söyledi bana
  vermememi sözümü
  
  kolayca söyleyebilirdim
  biraz düşüneceğimi
  ne ki bu acele
  tren tarifesi değil ya
  
  sözümü vereceğim
  mezuniyetten sonra
  askerlikten sonra
  yuvamı kurduktan sonra
  
  ama zaman patladı
  önce yoktu
  sonra yoktu
  kör edici şimdide
  seçmeliydi insan
  ben de sözümü verdim
  
  bir söz—
  bir ilmik boynuma asılı
  nihai bir söz
  
  nadir bazı anlarda
  her şey aydınlık
  ve saydamlaşırken
  kendi kendime düşünürüm
  “sözüm
  ne kadar isterdim
  sözümü almayı geri”
  
  pek fazla sürmüyor
  gıcırdıyor ekseni dünyanın
  göçüp gidiyor insanlar
  manzaralar da
  ve renkli halkaları zamanın
  ama verdiğim söz
  boğazımda tıkalı