gerzek şaban

• iyi ve kotu karakterlerin en ince ayrintisina kadar goz onunde bulunduruldugu film.
  
  soyle ki:
  
  film setinde gecen sahnelerde osman^* ve yonetmen^* disinda iki karakter daha carpar gozumuze: sarisin aktris esin eser ve filmin kumral jönü.
  
  daha filmin ilk sahnesinden itibaren jönün ne kadar kil bir kisilige sahip oldugu izleyicinin gozune sokulur. zira jön her seyden sikayet eder, osman sete gec kalinca "bay yonetmen, saatlerdir bir figurani bekliyoruz burda - ben bir iki kadeh atmaya gidiyorum. set hazir olunca beni nuri'nin yerinden alirsiniz" diye soylenir, patron ve karisi sete gelince de patronun karisina "hanimefendi, bugun ne kadar guzelsiniz" diyerek bir guzel yag cekmeye baslar, vs...
  
  ote yandan esin eser hanimefendi kisiligi ile dikkatimizi ceker. zira osman sete gec kaldiginda jön soylenirken, esin eser yonetmene^* "uzulmeyin; bir sanatkar beklemesini de bilmeli" diyerek mutevazilik dersi verir.
  
  peki bu iki karaktere filmin ilerleyen dakikalarinda ne olur?
  
  esin eser, bir sahnede osman^*'dan dayak yemesi gerekirken, osman^*'in yanlislikla patronun karisini dovmesi sonucu dayak yemekten kurtulur. ustelik filmin sonunda osman^* yine ayni hatayi yapacak ve esin eser, bir kez daha dayak yemekten kurtulacaktir (bkz: iyiler hep kazanir).
  
  ote yandan gicik jön, daha film bitmeden cezasini bulur. bir sahnede osman^*i dovmesi gereken jön, sete osman yerine mafya babasi seyfi'nin gelmesi sonucunda seyfi'den feci bir dayak yer (bkz: kotuler hep kaybeder).
  
  boylece film herkes acisindan mutlu sona ermis olur.