ensaio sobre a cegueira

• hayatimda okudugum en carpici kitap.
  
  turceye korluk adiyla cevrilmis bu kitap icinde asla isim kullanilmiyor. kimin kim oldugu onemli degil, statusu, yasi hicbir seyi onemli degil, sadece var, kor ya da degil, onemli olan tek sey bu. konusma cizgisi yok, tek kisi haric kimsenin duygularini bilmiyoruz, her sey goruntuden ibaret fakat, herkes kor. ara vermeden okunduktan sonra o kadar muhtesem bi tat kaliyor ki, bir yandan da afallatiyor, ilk gordugunuz kisiye kor muamelesi yapiyorsunuz.
  
  --- spoiler ---
  
  kadin erkek okuyucu ayirt etmeksizin herkesin kendisiyle ozdeslestirebilecegi tek karakter doktorun karisi, aralarinda tek gorebilen kisi, fakat aralarinda anlaticinin gosterdiginden cok sey bildigimiz tek kisi ayni zamanda.
  
  --- spoiler ---
  
  insanlarin bu kadar yasama durtusune bagli olarak zarar ziyan verebilecegi, gormenin -bakmanin degil- bu kadar onemli oldugunu anlatabilen muhtesem bir kitap.
  
  yazarinin, jose saramago nun, 98de aldigi nobel odulunu sadece bu kitapla bile hakettigini dusunduren saheser.