the changeling

• müsaadenizle şöyle uzun bir süre sinema yazmak istiyorum. mümkün oldukça izlenimlerimi, filmler hakkındaki subjektif bakış açılarımı ortaya döküp rahatlama gayesindeyim..
  
  changeling, bu açıdan ilk apart yazı olmak için son derece muazzam bir örnek teşkil ediyor.
  
  birincisi, içinde bulunduğu türün başyapıtlarından ve öncüllerinden olmasına rağmen en az bilinen filmler kategorisinde zirveye oynayabilir rahatlıkla. kast seçiminin ileriki dönemlerde parlamamış olması, 80 döneminin reklam şartlarının zorlanmaması gibi negatif şartlar bugün bu filmin bir azınlık tarafından bayrak olarak taşınmasını sağlamış durumda. ben de bu bayraktarlardan biri olarak durumumdan hiç de şikayetçi olmadığımı rahatlıkla söyleyebilirim...
  
  yönetmen peter medak, daha çok tv dünyasında boy gösterdiği için çoğumuza yabancı bir isim. ama chabgeling ile yaratmış olduğu atmosfer fevkaladenin fevki bir görüntü endam ediyor. stilize bir çalışma elimizdeki. her şeyden önce filmin her anına özene bezene yedirilmiş klasik müzik, filmin gerilimine enteresan bir şekilde hizmet eden dramatik öykü zinciri, karakterler arası etkileşimin ofsayta kaçmaması öne çıkan özellikleri...
  
  fakat bununla beraber potansiyel bir seyirci için (hele ki günümüzdeki patlamaya müsait mısır kıvamındaki zırtlak seyirci için) oldukça yavaş ve derinden ilerleyen bir sistemi var. her sahne, kusursuz bir biçimde hikayeyi yönlendirmesine rağmen diğer taraftan iletişime geçilen varlığının nesnelleştirilmemiş olması dışarıdan sıkıcı bir görüntü gibi duruyor. halbuki, the changeling en büyük gücünü de bu gizemden alıyor. seyirciyi ayakta tutmak için bizzat ruhani varlığı değil onun iletişim kurmak için kullandığı materyalleri seyirciye sunuyor.
  
  ve bütün imgeler (lastik top, küvet, madalyon, müzik kutusu) totalde seyirciyi korkutan bir dinamik öğe olarak değil hikayenin işleyiş noktalarına tekabül ediyor. bir anlamda yönetmen, kendisinden sonrakilerin feyz alacağı bu öğeleri kullanırken birincil amaç olarak korkutmayı değil hikayesini belirginleştirmeyi seçiyor. filmin doğal akışındaki bu gaye, inanılmaz bir biçimde atmosferin daha da korkutucu olmasını sağlıyor diyebiliriz...
  
  üstünden 26 yıl geçmesine rağmen changeling, her açıdan kusursuz bir sinema zevki. ürküten, merak ettiren, trajik denen kümeyi es geçip dramatize bir tabloyu oluşturabilen sayılı filmlerden...