• endonezya'nın sulawesi adasında yaşayan toroja halkının festivaliymiş efendim.

    bu abiler her 3 yılda bir ölmüş akrabalarını, aile üyelerini mezardan çıkartarak, ölü bedenleri temizleyip, yeni kıyafetler giydirerek manen adını verdikleri töreni gerçekleştirmektelermiş.

    foto 1
    foto 2
    foto 3
  • (bkz: babamı mezardan çıkardık nefes alamıyor adam)
  • (bkz: kalk yerine yat)
  • ölü veya diri katılmak istediğim festival. anmak diye buna derim. yok öyle kuru kuru temenniler. 'bugün ölümünün 38. yılı hasretle anıyoruz, özledik' demekle olmaz. kolaysa git mezardan çıkar, temizle de uzun uzun bak. gerçek ne güzel şey. o zaman danse macabre
  • the walking dead seti gibi lan. hakikaten ürkütücü.
  • açılın ben bu yaz tana toraja'da bir soylunun cenaze törenine katıldım. (bkz: tana toraja)

    tana toraja, sulawesi adasında bir yer. endonezya'nin nadir hristiyan bölgesi. biliyorsunuz ki endonezya'nin büyük çoğunluğu müslüman. torajalilar hristiyan ancak eski geleneklerini sürdürüyorlar. zaten sömürge zamanı hollandalıların kendilerini korumaları için hristiyan olmuşlar. ama yaşantıları eskisi gibi, pek değişmemiş.

    torajalilar için cenaze törenleri çok önemli. hatta torajalilar varını yoğunu cenaze törenleri için kullanıyor diyebilirim ve yillarca para biriktiriyorlar.

    cenaze törenlerinde para, domuz ve bufalolar için harcanıyor. cenaze zamanı ne kadar domuz ve bufalo kurban edilirse, ölen kişinin cennete o kadar çabuk ve doğru yoldan ulaşacağına inanıyorlar. kurban edilen domuz ve bufalolarin sirtinda mi gidiyorlar buya'ya (torajalilarin cenneti buya) bilemiyorum. ama kesinlikle ölüye yol gösteriyorlar.

    para biriktirme ve görkemli bir cenaze töreni yapmak için para biriktirdikleri 10 yıllar boyunca, ölü kişi mumyalanmış bir şekilde evde bekletiliyor. her gün yemeği, sigarası ikram ediliyor.

    bizim katıldığımız törende ölen kişi soyluydu. 2005 yılında ölmüş. 10 yıldır para biriktiriliyor haliyle. cenazede kesilen domuzların ve bufalolarin haddi hesabi yoktu. ancak hayvanlar boyunlarina vurulan bir tek bicak darbesi ile kan kaybederek oluyorlar.
    domuzlarin belli bir durus pozisyonu var. agit yakılırken her mahalle kendi geleneksel kıyafetleri ile cenaze evine yürüyor. bu sırada domuzların pozisyonlari değiştiriliyor. biz cenazede konuktuk (bir karton sigara ya da şeker hediye ediliyor konuk statüsünde olmak için, biz bir karton sigara hediye ettik). o sebeple cenaze halkı ile ingilizce bildikleri ölçüde sohbet ettik. selfie çektirmek isteyenler oldu (ki endonezyalılarin toplu hastalığı selfie çekmek)

    ha bu arada ölüyü topraktan çıkarıp giydirmeyi sadece bazı mahalleler yapıyor. onların da belli bir tarihi yok. aile ne zaman karar verirse :)

    bu arada dişi çıkmamış bebekler ağaca gömülüyor, geri kalan ise kayalıklara gömülüyor. kayaların önünde ise olen kişinin fotoğrafına bakılarak yontulmuş taotao heykelleri var.

    başlığı görünce acele acele yazmak istedim. klavyemin yari ingilizce yari turkce olması çok rahatsız etmez umarım. hadi ben işe döndüm.
  • (bkz: kültürel görelilik)
    (bkz: etnosantrizm)
  • bence bunun kadar fantastik olan baska bir olayda sudur. (bkz: cenazeyi defnettikten sonra kiymali pide yemek)
  • ölülerin suratında "ne oluyo mnagoyim?" şaşkınlığı var. gece gece dürtülerek uyandırılmış gibi.
  • olmaz olası festival.

    + kalk kız inul teyzeni çıkar mezardan 3 yıl oldu aynı kıyafeti giyiyor kokuşmuştur, yıkıycam onu yarın festival var.
    - öff anne yeaa benim işim var abim çıkarsın.
    + kalk kız soğan hazırla
hesabın var mı? giriş yap