ayaş

• ayaş'lı olup ayaş'ta yaşamayanların öldüklerinde gömülmeyi vasiyet etmelerinden dolayı "ithal ölü" diye adlandırıldıkları, tarihi ipek yolunun geçtiği ilçe.
  yolunuz düşerse güveç veya kaburga yemeden dönmeyin.
• domatesiyle de meşhurdur. ankara'nın en lezzetli domatesleri burada yetişir. şu an piyasaya çıkmış durumdalar, salatalar şenlensin.
• geçenlerde bisiklet grubu ile gittiğim ankara ilçesi. yolları dağlıktır. bak yokuş falan demiyorum. yokuş diye konya yoluna falan derler. dağ veya tepe denebilir oraya. tırmanıyorsun tırmanıyorsun sonra ilçenin kenarına gelince tekrar inmeye başlıyorsun. ilçe merkezi kendine has bir yapısı olan güzel bir yer. tabi ki çukurun en alçak noktasında :)
  
  anlatılanların aksine sakinleri misafirperver insanlar. ben sırf bisikletle gittiğim için şehirde milletle kavga etmeye alışmış bir bünye olarak yine sırf bisikletle gittiğimiz için lokantada bu kadar hizmet gördüğümüzü, 'bisikletlilerin ayakkabılar değişik, mekana girince takır takır ses geliyor her yerden komik oluyor' muhhabbetinin üstüne güldüğümüzü 'abi dönerken şu taraftan gidin manzarası daha güzel' dendiğini yolda bu kadar selam aldığımı falan hiç hatırlamıyorum.
  
  buradan şehir merkezinin güzide pidecisi hidayet ustaya ve çırağına da ayrıca selam ederim.
• 2009 yılında yerel seçimler öncesi ankara büyükşehir belediyesi'ne bağlandıktan sonra melih buraya 560 numaralı otobüsü tahsis etmiştir. toplam 5 tane 2009 model klimalı man otobüs seçimlere kadar vızır vızır çift bilet karşılığında buraya çalışmıştır. ancak, seçimi chp kazanınca bu otobüsler nedense(!) kaldırılmıştır.
  
  şu anda buraya ulaşım eskisi gibi saatte bir kez hareket eden (pik vakitlerde yarım saatte bir) özel otobüsler ile sağlanmaktadır.
  
  öte yandan barındırdığı yeşil karadere bağları inanılmaz güzeldir. insanın hiç gidesi gelmez. küçük derenin kenarında taze toprak kokusu ile kahvaltı yapıp çay içmenin tadı hiç bir şeyde olmuyor.
• deniz gezmiş'in doğduğu ilçe. babası o sırada bir ilkokulda öğretmenlik yapmaktadır. 6 aylıkken yine babasının görevi nedeniyle sivas'a taşınmışlar.
• hellenistik döneme ait antik adı elaiussa sebaste olan mersin'in erdemli ilçesine bağlı kasabadır.
• mersinin bir sahil kasabasidir. gidilesi degildir gitmeyin. tenha diyenler baska bir evrendeki ayasa mi gitmis bilmem. vicik vicik insan kayniyor. sahilde oturup keyifle sohbet edebileceginiz bir yer yok. kadin milletiyseniz adim basi laf yemeniz olasi. dandik pansiyonlari sundugu hizmete gore pahali. kacacak baska bir yer bulamazsaniz cok yakinindaki kız kalesi ne gidilebilir.
• oğuzlar'ın bozok kolundan, günhan oğulları, bayat boyu ve barak obası'na bağlı bir türkmen oymağının "parlak ve aydınlık gece" anlamına gelen adı.
  bu oymaktan olanların zamanında yerleştiği aynı isimde biri ankara'ya bağlı bir ilçe olan diğeri mersin ili erdemli ilçesi'ne bağlı bir belde olan iki yerleşim birimi mevcuttur.
  ankara'da olanı için zamanında çok hoş bir de şiir döşenilmiştir.
  
  biz severiz ayaş'i
  binbir renkli çiçekler süslüdür her dağımız,
  kekik kokar yaylada ayranımız, yağımız,
  karadere, arıklar, kirazdibi bağımız,
  bülbüllerin vatanı, gülü, toprağı, taşı,
  eller ne derse desin, biz severiz ayaş'ı.
  
  mehtaplı gecelerde fısıldayarak aya
  çok güzeli koynunda büyütür karakaya,
  adım adım çıkılır, yokuşu hergün yaya,
  vefalıdır güzeli, çatılmaz yare kaşı,
  eller ne derse desin, biz severiz ayaş'ı.
  
  sarı çiğdem, al lale, mor menekşe açınca,
  dağda bağda, kırlarda bin güzellik saçınca,
  deli gönül coşupta, neş'e baştan taşınca,
  gönlümüzü avutur, hamaz'ı, gövertaşı
  eller ne derse desin, biz severiz ayaş'ı.
  
  ovası var yemyeşil, yokuşu var düzü var,
  ilkbahardan, hem yazdan, daha güzel güzü var
  atalardan armağan kalma bir çift sözü var,
  "yarana bel bağlanır, merdin merdin kardaşı",
  eller ne derse desin, biz severiz ayaş'ı.
  
  yıllar yılı anılır, ilimdeki yeriyle,
  ekmeğini kazanır, alnın ak teriyle,
  kadınıyla, kızıyla, her yaştaki eriyle,
  bir huzur ülkesidir, her zaman diktir başı,
  eller ne derse desin, biz severiz ayaş'ı.
  
  eyiye ve doğruya bizler verdikçe emek,
  yarınlarımız için üzüntüye ne gerek,
  gene devam edecek, eski adet gelenek,
  ayaş'ı sevenlerin, elbet yoktur telaşı,
  eller ne derse desin, biz severiz ayaş'ı.
  
  koçyiğide gönülden çanta sarar anası,
  dut'un toplar naz ilen, yazın gelin sunası,
  oya oya yazması, boğum boğum kınası,
  hasan şişgin metheder, ilerlese de yaşı
  eller ne derse desin, biz severiz ayaş'ı.
• memleketimdir. bebeliğimde her haftasonu gittiğimiz yerdir.
  
  ayaş'a ne zaman gitsem kanım duruluyor arkadaş, toprağım mı çekiyor nedir, lan, ait olduğum yer aha da bura diyorum. en mutlu olduğum yer ayaş, sakinliği kimsesizliğiyle de, hınca hınç akraba dolmuş evle de.
• ankara'nın mamak ilçesine bağlı bir semt değildir.
  
  (bkz: kayaş)