ahmed arif

• cemal süreya , çok iyi anlaştığı için kız kardeşiyle evlendirmek ister ahmed arif'i. ahmed arif kabul eder durumu. der ki cemal süreya " evlen kız, türkiye nin en iyi şairi". ertesi gün için randevulaşılır. ankara'da zafer çarşısının önünde buluşacaklar. cemal süreya ile kız kardeşi ayten beklerler ama ahmed arif gelmez bir türlü. sonradan öğrenirler ki temiz bir gömleği olmadığı için gelememiş.
• bir gazetecinin "tek bir kitapla şair olunur mu?" sorusuna "tek bir kitapla peygamber olunuyor da şair niye olunmasın?" cevabını vermiştir.
• öyle yıkma kendini
  öyle mahsun öyle garip...
  nerede olursan ol
  içerde, dışarda, derste, sırada,
  yürü üstüne üstüne
  tükür yüzüne celladın
  fırsatcının, fesatcının, hayinin...
  dayan kitap ile
  dayan iş ile
  tırnak ile, diş ile
  umut ile, sevda ile, düş ile.
  dayan rüsva etme beni.
  
  diye mükemmel bir şiiri olan şair.
• "hasretinden prangalar eskittim" diyerek uc kelimeyle dunyalari ozetleyen sair.
  hasretinden prangalar eskittim
  
  seni, anlatabilmek seni.
  iyi çocuklara, kahramanlara.
  seni, anlatabilmek seni,
  namussuza, haldan bilmez,
  kahpe yalana.
  
  ard - arda kaç zemheri,
  kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
  dışarda gürül gürül akan bir dünya...
  bir ben uyumadım,
  kaç leylim bahar,
  hasretinden prangalar eskittim.
  saçlarina kan gülleri takayım
  bir o yana,
  bir bu yana...
  
  seni bağırabilsem seni,
  dipsiz kuyulara,
  akan yıldıza,
  bir kibrit çöpüne varana,
  okyanusun en ıssız dalgasına
  düşmüş bir kibrit çöpüne.
  
  yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
  yitirmiş öpücükleri,
  payı yok, apansiz inen akşamdan.
  bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
  seni, anlatabilsem seni...
  yokluğun, cehennemin öbür adıdır
  üşüyorum, kapama gözlerini...
• uzun yillar, ankara cankaya'daki, basin sitesi'nde oturan sair. "ahmed amca" denmesine kizan, "bana 'ahmed arif amca' diyin cocuklar! ahmed diyince, bir seyler eksik kaliyor, hayat gibi! kim hayata benzemek ister ki?" diyen ve o zaman kucuk oldugum icin ne demek istedigini tam anlayamadigim, bugun ise anladigimi sandigim sair. ahmed arif amca.
• terketmedi sevdan beni,
  ac kaldim, susuz kaldim,
  hayin, karanlikti gece,
  can garip, can suskun,
  can paramparca...
  ve ellerim, kelepcede,
  tütünsüz uykusuz kaldim,
  terketmedi sevdan beni...
• (....)
  evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
  hani kurşun sıksan geçmez geceden,
  anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...
  ve zehir-zıkkım cigaram.
  gene bir cehennem var yastığımda,
  gel artık...
• şiirinde kullanacağı bir kelime için 16 yıl beklemiş bir şairdir.
  şiirleri el altından tüm memleketi dolaşırken,
  her kesimden insanın elinde
  gizliden gizliye okunurken,
  ömrü işkencelerde geçmiş bir şairdir.
  cebinde bir şiiriyle yakalanan çok sevdiği bir arkadaşı,
  şiir yüzünden çok işkence gördüğü için çok şiir yazmadığını söyleyen bir şairdir.
  benim şiirim insanların canını yakmasın diyen bir şairdir.
  yoksulluktan sürünürken fakirlik kağıdı almayı reddetmiş bir şairdir.
  kısacası adam gibi adam sözüne örnek bir şairdir.
• bebeğim, neremde saklayım seni ... -
  
  sus, kimseler duymasin. duymasin olurum ha. aydim yari gecede yesil bir yagmur sonra... yagiyor yesil. en uzak, o adsiz ve kimselersiz, o yitik yilidizda duyuyor musun?...
  
  ruya, butun cektigimiz. ruya kahrim, ruya zindan. nasil da yillari buldu, bir misra dolu maceram... bilmezler nasil aradik birbirimizi, bilmezler nasil sevdik, iki yitik hasret, iki parca can...
  seviyorum seni çıldırasıya... dizelerinin sahibi....
• duru bir dille mukemmel siirler cikartan adam, ayrica "usuyorum kapama gozlerini" (bkz: ahmed arif/1) saatlerce anlatmakla bitmeyecek seylerin bir cumleyle ifade edilmesine verilecek iyi bir ornektir