how to measure a planet

• the gatheringin "biz olgun bir grubuz artik" triplerinde cikardigi album,nighttime birdsten sonra gelmi$tir.gayet ilginc denemeler var albumde,yine de toplamda cok iyi oldugunu du$unmuyorum .
• if then elseden sonra en iyi the gathering albumudur. liberty bell ve how to measure a planet iyi sarkilardir. hatunun sesi cok oturakli superdir.
• uzun ve deneysel pink floyd sarkilarina benzeyen 28 dakikalik^** the gathering eseri.o sure boyunca insani diyar diyar gezdirir^*.
• en begendigim the gathering albümlerinden.. diğeri (bkz: mandylion)
• the gatheringin en nitelikli albumlerinden birisi. elektronik elementlere sikca yer verilmi$ olmasi, albume verdigi ekstra lezzetin di$inda, degi$en muzikal goru$ ve acildikca acilan vizyon yelpazesine i$ik tutar.
• şarkı mütemadiyen sovyet uzay programına ait telsiz konuşmalarıyla süslenmiştir, alır götürür, satamadan getirir, echoes la üst üste alt alta verilirse bünyeye astral seyahat etkisi yapar, a space boy dream de alınırsa üstüne bir doz uzayın derinliğine yelken açma isteği pompalar ruha, astronot olma hayallerini geri getirir çocukluktan, sonsuz boşluğa, çok uzak galaksilere özlem duymaya başlar, gerçek dünya denilen yalandan kopma arzusu ile dolmaya başlar insan, ilk yıldızlar arası seyahatin yolcularından biri olabilmeyi hayal eder sesler ruhuna dokunurken, iş bu yüzden hayal gücünü açar iyi gelir.
• 1999 çıkışlı albümün parça sırası şöyledir:
  
  ı
  
  frail (you might as well be me) – 5:04
  great ocean road– 6:19
  rescue me – 6:22
  my electricity – 3:32
  liberty bell – 6:01
  red is a slow colour – 6:26
  the big sleep – 5:01
  marooned – 5:56
  travel – 9:06
  
  ıı
  
  south american ghost ride – 4:25
  illuminating – 5:41
  locked away – 3:24
  probably built in the fifties – 7:26
  how to measure a planet ? – 28:33
• neden bu kadar güzel albümler var? çok fazla mükmmel bu. gece gece dinlemek ruh sağlığı açısından hiç iyi değil. off.
• (bkz: sihirli müzik albümleri)
• 2002 olmalı, izmir'de stüdyo ümit'te cd'ye çektirmiştim bu albümü. daha ilk dinleyişimde nasıl etkilendiğimi hatırlıyorum. o zaman neler hissettiysem, albümdeki 'o tribi' bugün de aynı şekilde hissediyorum.
  
  ardından yıllar geçti. en çok sevdiğim grupların, çok sevdiğim albümlerinin orijinallerini satın almak gibi bayıldığım bir huyum var. işbu albümün ikinci elini de, how to measure a planet'in yani, doların 1.2 tl olduğu zamanda ebay'den satın almıştım. hem de çift cd olmasına rağmen 0.01 dolara... düşünüyorum da, ne güzel zamanlarmış...
  
  bütün şarkıları mı güzel olur bir albümün? bu kadar mı prodüksiyon kasılır? evet, olur, kasılır. birinci diski o kadar iyi şarkılarla bezele ki how to measure a planet'in, albüm karşında oturup ses çıkarmadan dinlemekten başka elinizden bir şey gelmiyor. ben huşu içinde dinliyorum. ikinci disk ise adeta bir astral seyahat
  
  the gathering'in daha başka harika albümleri var, evet. ama ne nighttime birds, ne souvenirs, ne de if_then_else -ne kadar mükemmel albümler olsalar da- how to measure a planet'in yarattığı o etkiyi yaratamıyor bende.
  
  o vakitler sıkı bir doom metal dinleyicisi olduğum halde, gathering'in bu albümde doom yapmaması, olabilecek en iyi tercih olmuş. bunu hala savunurum. trip rock diye bir şey varsa, o bu albümle tecesssümleşmiştir.