charles meryon

• 19. yüzyılda yaşamış, paris'i gravürlerine işlemesiyle tanınan sanatçı. walter benjamin, hakkında pasajlar'da baudelaire'den bahsederken şöyle anlatmıştır:
  
  "[1850'lerde] paris'teki köklü değişimle gizli bağıntısından hemen hiç kuşku duyulamayacak olan eser, bu değişimden birkaç yıl önce tamamlanmıştı. burada sözü edilen eser, meryon'un paris manzaralarını konu alan gravürleridir. kimse bu manzaralardan baudelaire^* kadar etkilenmemiştir. baudelaire için en etkileyici öğe, yıkımın hugo'nun^* düşlerine temel olan arkeolojik görünüşü değildi. hugo'ya göre antik çağ, hiç zarar görmemiş zeus'un başından çıkacak bir athena gibi, hiç zarar görmemiş modernizmin içinden bir çırpıda doğabilmeliydi. meryon ise kentin antik çehresini, sokaklarının tek bir taşını bile feda etmeksizin işlemişti. baudelaire'in modernizm düşüncesinde sürekli izini sürdüğü, işte böyle bir bakış açısıydı. baudelaire, meryon'a tutku düzeyinde hayecanlık beslemekteydi."
  
  yine aynı metnin devamından akıl hastanesinde ve 48 yaşında öldüğünü söyler. baudelaire gibi ona da ün ancak ölümünden önce ulaşmıştır.
• (d. 23 kasım 1821, paris - ö. 13 şubat 1868, saint-maurice)
  renk körü olduğundan sanatının temel aracı olarak aside yedirme baskı tekniğini kullandı. 1850'de başladığı "paris baskıları" adlı dizisini 1854'te tamamladı.
  
  méryon'un aside yedirme baskılarındaki acı ve hüzün baudelaire'in^* şiirlerini tamamlayıcı nitelikteymiş. onunla benzer konuları işlemiş, onun gibi geleneksel biçimlerden yararlanmış, gene onun gibi kişisel dehasından başka hiçbir yenilik katmadan özgünlüğünü ve çağdaşlığını koruyan yapıtlar vermiştir. "notre dame apsisi" (1855) méryon'un başyapıtı olarak kabul edilir.
  
  walter benjamin'in das passagenwerk'te öykülediğine göre paris'e kazma vurulmazdan birkaç yıl önce charles meryon aside yedirme teknikli paris gravürleri tamamlanmış ve charles baudelaire'i etkisine almış. baudelaire meryon'a tutku derecesinde hayranlık duyarmış. doğum ve ölüm yılları da aynı veya yakın. ikisi de yalnız ve ağır bilinç sakatlıklarına yakalanarak ölmüş, ikisi de geç zaman ünlü olmuşlar. meryon yaşadığı sürece onu takdir eden tek insan baudelaire olmuş. meryon'da antik çağ ile modernizm iç içeymiş. resim/gravürlerinin altyazıları deliliği çağrıştırırmış.
  
  paris dizisini tamamladıktan sonra saint-maurice'teki charenton akıl hastanesi'ne yatırılmış. bir ölçüde iyileştiyse de 1867'de yeniden akıl hastanesine dönmüş ve ertesi yıl intihar etmiş.
  
  ayrıca (bkz: maxime du camp)
• le stryge^* gravürünün yaratıcısı.
  
  1843- 1864 yılları arasında çürüyen notre-dame'ı kurtarmak adına kampanyalar düzenlenir. katedralin iki kulesi için eugene-emmanuel viollet-le-duc tarafından 54 canavar heykeli tasarlanır ve bunlara da chimeras adı verilir. bu chimeralar içerisinde ise zamanla en ünlüsü meryon'a ait olan, başını iki eli üzerine koymuş, altında kalan paris'e bakıp dil çıkaran vampir gravürü olacaktır.
  
  meryon bu vampiri arka planda tour saint-jacques ile birlikte oval bir görünümde gösterir. görüntüyü çevreleyen karanlık kuşlar ise uğursuz bir hava vermektedir. bu baskı biraz farklı pozisyonlarda olsa da 10 farklı sürümde de bulunmaktadır.
  
  bahsettiğim gravür şu, altında yazan da "doyumsuz vampir, ebedi şehvet; yemeklerini isteyen büyük şehrin üzerinde" demekmiş.