akıntı

• (bkz: sizinti)
• tuz oranı farklı olan iki denizi ayıran boğazlarda doğal su hareketlerinden biridir. istanbul boğazında yerel olarak akıntının yönünün değiştiği bölgeler bulunsa da global anlamda iki büyük akıntı oluşur. yüzeydeki akıntı daha az tuzlu ve hafif olan karadeniz suyunu, dipteki ters akıntı ise daha ağır ve tuzlu olan marmara denizi suyunu kapsar
• (bkz: asagi suyu) (bkz: kanal)
• kulaktan geldiğinde orta kulak enfeksiyonu anlamına gelebilir. vakit geçirmeden doktorunuza başvurun.
• kıptıce; olsun.
• bunca yasamda ve olume bunca yakin,
  o yuzden hesaplasamiyorum kimseyle,
  koparip aliyorum yeryuzunden kendi payimi;
  
  sapliyorum yesil hanceri yureginin ortasina
  atlas okyanusunun, kendi sularimda boguluyorum.
  
  tarcin kokusu yukseliyor catilardaki kuslarla!
  katilim olan zamanla yalniz basimayim.
  esrikliklere ve maviliklere siginiyoruz.
  
  ingeborg bachmann^*
• "bir akıntıdayız ikimiz
  sonsuz...
  burada göçmüş insanların zamanları
  belirdi kendiliğinden
  toz olan takvimlerinden onursuz.
  şimdi mavi, masmavi bir kuş
  uçup süzülüyor kuşça
  benim arsız
  azdıkça azan saydam fanusumda.
  sen geldin ve ardında
  bıraktığın küçük gölgen
  süzülüyor tenimin ayrıntılarında.
  
  üşüyerek geçirilmiş
  sağlıksız ve soğuk günleri çocukluğun
  nahif bir titremeye bırakıyor
  yerini ansızın
  bir damla su
  ve buharlaştırmanın heyecanıyla
  kudurgan tabiatlı ateşler kaynaşıyor
  yüzümde
  sen çok zamanında geldin
  dallarım kırılıyordu durmadan
  geçmişin kırıntıları
  korkutuyordu takvimimi.
  
  bir akıntıdayız ikimiz
  yüzümüzden belli."
• ben akıntıyı sevmem, kokuntu bir şey değil. (oysa tersi daha geçerli.)
  
  "erimiş bir maden akıntısına ve kimyasal ayrımlardan oluşan, renkleri, beynin lobları arasındaki kılcal damarlar gibi dünyanın bağrında dolaşan binlerce ırmağa kapılıp hiçbir acı duymadan sürüklendiğimi hissettim. akıyordu hepsi, gidip geliyor, titreşiyorlardı ve bu akıntılar, molekül halindeki canlı ruhlardan oluşmuştu ve salt, yolculuğun hızı yüzünden, bu ruhları göremiyormuşum gibi bir duygu içindeydim." gerard de nerval - les filles du feu (rüya ve yaşam öyküsü)
  
  (bkz: ters akıntı/@ibisile)
  (bkz: panta rhei), logorrhea, lökore, her şey akar
  (bkz: seyelan)
• seni görünce dilim nasıl yerçekiminden kurtuluyor da sağa ve sola yalpalıyor izliyorum. her duyduğun kelime bir taş, döküldükçe basılıyor bağrıma. omuzlarına konduruyorum da yere taşan parçacıkları seyrederken, daralıyorum. ben sana esiyorum. taştan taşa, kayadan kayaya çarpıp sesler çıkartarak, köpürerek coşkun biçimde akıyorum. yayılan her bir ses vücudunda diriliyormuşçasına, sana saplanıyorum. sende dolaşıyorum bende saklan. bana üflen. kıyıya vur, bana çık, dolan vesaire, sar. maddenin tabiatı içimizde oyuk var. vesaire. gücendikçe ben. sana esiyorum.
• belli yerlerde kendisini hissettirir o an paniklememek lazım.
  
  iyi bir yüzücü değilim, hatta yüzmeyi teknik olarak bilmem. bilmem ama açılırm, açıldıkça deniz seni sağlam kaldırır. yeter ki panikleme.
  
  yeter yordum diye kıyıya giderken, bir akıntı yakaladı beni, paniklemedim zira kıyıya çok yakındı. akıntı beni sürüklerken hafif hafif, sinama gibi kıyıdakilerini izledim; çocuklarına bağıranlar, anneler, dedeler, karpuz dilimleyenler hepsi gözümün önünden film şeridi gibi aktı, sonra "müsait bir yerde" inip yerime yürüdüm bir süre.
  
  akıntı iyidir, akışına bıraktıkça.