akıntı

• "bir akıntıdayız ikimiz
  sonsuz...
  burada göçmüş insanların zamanları
  belirdi kendiliğinden
  toz olan takvimlerinden onursuz.
  şimdi mavi, masmavi bir kuş
  uçup süzülüyor kuşça
  benim arsız
  azdıkça azan saydam fanusumda.
  sen geldin ve ardında
  bıraktığın küçük gölgen
  süzülüyor tenimin ayrıntılarında.
  
  üşüyerek geçirilmiş
  sağlıksız ve soğuk günleri çocukluğun
  nahif bir titremeye bırakıyor
  yerini ansızın
  bir damla su
  ve buharlaştırmanın heyecanıyla
  kudurgan tabiatlı ateşler kaynaşıyor
  yüzümde
  sen çok zamanında geldin
  dallarım kırılıyordu durmadan
  geçmişin kırıntıları
  korkutuyordu takvimimi.
  
  bir akıntıdayız ikimiz
  yüzümüzden belli."