çocuksun sen

• ahmet telli'nin aynı adlı şiir kitabında yer alan bir şiir.
  çok sevenleri vardır.
  daha ilk dönemeçte tipiye tutulan bir aşk ne menem birşey ola ki demeyecekler için o zaman:
  
  dünyanin disina atilmis bir adimdin sen
  ömrümüzse karsiliksiz sorulardi hepsi bu
  su samanyolu hani avuçlarindan dökülen
  kum taneleri var ya onlardan birindeyim
  yeni bir yolculuga çikiyorum kar yagiyor
  bir ask tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte
  
  çocuksun sen sesindeki tipiye tutuldugum
  
  dönüsen ve suya dönüsen sorular soruyorsun
  sesin bir çaglayan olup dolduruyor uçurumlarimi
  kötü bir anlaticiyim oysa ben ve ne zaman
  birisi adres sorsa önce silaha davraniyorum
  kekemeyim en az kasabali asklar kadar mahçup
  ve üzgün kentler ariyorum ayriliklar için
  bir yanlisligim bu dünyada en az senin kadar
  ve sen kendi küllerini savuruyorsun daga tasa
  bir daha dogmamak için dogmak diyorsun
  ölümlülerin isi bir de mutlu olanlarin
  onlarin hep bir öyküsü olur ve yasarlar
  birakip gidemezler alistiklari ne varsa
  çocuksun sen her ayrilikta imlasi bozulan
  susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
  ne olabilir, sorumun karsiligini bilmiyor kimse
  kötü bir anlaticiyim oysa ben ve ne zaman
  bir kaza olsa adi ask oluyor artik
  asksa dünyanin çoktan unuttugu bir tansik
  seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada
  kirpiklerime düsüyorsun bir çiy damlasi olarak
  yumuyorum gözlerimi gözkapaklarimin içindesin
  sonsuz bir uykuya daliyorum sonra ve sen
  
  hiç büyümüyorsun artik iyi ki büyümüyorsun
  adinla basliyorum her siire ve her misrada
  esirgeyensin bagislayansin, biad ediyorum.
  çocuksun sen ve bu dünya sana göre degil
  
  2
  
  çocuksun sen sesinin çaglayanina düstüm
  bir çiçege tutundum düserken, ordayim hâlâ
  sallanip durmaktayim bir saatin sarkaci
  nasil gidip geliyor gidip geliyorsa öyle
  zaman benim iste, nesnelesiyor tüm anlar
  dursam ölürüm paramparça olur dünya
  
  çocuksun sen sesinin çaglayanina düstügüm
  
  uçurum diyordun bir ask uçurum özlemidir
  birakiyorum öyleyse kendimi sesinin bosluguna
  tutunabilecegim tüm umutlari görmiyeyim için
  gözlerimi bagliyorum geceyi mendil yaparak
  (gözlerim bir yerlerde daha baglanmisti, bunu
  unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)
  bir rüzgâr esse ellerin feslegen kokuyor
  kirlangiçlar konuyor alnina aksamüstleri
  bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda
  üzgün bir erguvan agaciyla konusuyorum
  ayriligin zorlastigi yerdeyim ve dalginligim
  bir mülteci hüznüne dönüyor artik bu kentte
  
  çocuksun sen alnina kirlangiçlar konan
  
  bir bulutun pesine takilip gittigimiz yer
  okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
  batik bir gemiyim orda, seni bekliyorum
  upuzun bir sessizligim firtinalar patlarken
  gövdem köle tacirlerinin barut yaniklari içinde
  ve gittikçe acitiyor yaralarimi tuzlu su
  
  çocuksun sen, büyümek yakismazdi hiç
  gülüsünün kokusuyla yeserdi bu elma agaci
  (solugunun elma kokmasi bundandi belki)
  bir elma kokusuna tutundum düserken
  sallanip durmaktayim bir saatin sarkaci
  nasil gidip geliyor gidip geliyorsa öyle
  
  çocuksun sen, çocugumsun
• cocuk ruhlu insanlara soylenebilecek bir söz
• ahmet telli'nin, cemal süreyanın yüregin yaban argosu isimli şiirinden öykündüğünü düşündüren şiiri.
• çocuksun sen1 ve çocuksun sen2 şeklinde iki bölümden oluşan o çocuk şiir.
• şiir sevmeyene de sevdiren, okuyanı ağlatabilen, güzel şiir..^***
• (bkz: farkında olmak)
• (bkz: küçüğümsün)
• ilk dizesi "dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen" bile bu harika ahmet telli şiirini anlatabilecekken bir de son dizesi vardır ya.. hele ki o özel sesten ya da ahmet tellinin kendi sesinden dinlemek.. bu kadar etkilenmek belki hala çocukluk...
• (bkz: büyü de gel)
• (bkz: büyümeyen bebeksin)