hamilelik

• ya ben bu nanenin yarattığı hormonal dengesizlikleri ilk üç ay olur sanıyordum. ne yanılmışım ne yanılmışım. son üçe girdik ve ben dünyanın en manyak insanı haline geliverdim. öfkenin, sevincin, üzüntünün her biri maksimumda yaşanıyor ve hepsinin davranış biçimi de krize varan biçimde ağlamak. bu işin çığrından çıktığını farkettiği hadiseyi yazayım da anlayın mevzunun saçmalığının büyüklüğünü.
  
  tarih geçtiğimiz cumartesi. altınoluk'ta bir otobüs yazıhanesinde otobüs beklerken ekranda da chp kurultayı var. kameralar kalabalığı vs'yi gösterirken, birden kamer genç geliyor ekrana! kılıçdaroğlu'na destek vermeye gelmiş! hemen ardından rahşan ecevit'i gösteriyorlar. birlik, beraberlik, dayanışma ruhu hakim her yana. ben başlıyorum ağlamaya!!! lan!!! lan olm niye ağlıyorsun???? birlik, beraberlik de sana mı birlik beraberlik??? chp'den zerre hazzetmem. kamer genç'i politik olarak önemsemem, rahşan ya da diğer ecevit herhangi bir gündemimin konusu olmamış bugüne kadar. sosyal demokrasi, sistem partileri... benle alakası yok bunların! bir tek kemal amcayı babama, amcama benziyor diye seviyorum o kaddar. e o zaman niye ağlıyon lan? yok, cevabı yok. mhp kurultayı ve sağda birlik olsa ona da ağlayacaktım belki. allah beni kahretmesin. empatinin bokunu çıkarıp ekrandaki chp'li saydım kendimi herhal. hıçkıra hıçkıra ağladım. otobüs şirketi görevlisinin yorumu şahaneydi:
  
  - ağlama abla ağlama, kılıçdaroğlu'yla bu sefer kesin gelicez iktidara.
  
  oyhhhhhh.