eylül

• gene geldi lanet ay dedirten. şu ayda bir mutlu olamadım arkadaş.
• doğduğum ay, doğuştan melankolikliğimin yarı sebebi.
• aniden gelir..
  http://www.divshare.com/download/12426569-f65
• tartışmasız en sevdiğim aydır. artık havaların bunaltıcı sıcaklığı geçmeye başlar, üzerinize yavaştan kalın birşeyler almaya başlarsınız. bu ayda gezip tozmak ayrı bir güzel gelir bana. aynı zamanda doğduğum aydır (her ne kadar sınıra ait olduğum için burcumu bilemesemde, bu ayın melankolik havasında doğmak güzel birşey).
  
  ve tabi ki, süper bir kız ismidir eylül.
• toparlanıp gidendir, hep bir telaş taşır yedeğinde.
  
  "eylül toparlandı gitti işte
  ekim falan da gider bu gidişle
  tarihe gömülen koca koca atlar
  tarihe gömülür o kadar^*"
• başlangıçları ve bitişleri hepi topu 30 güne sığdırabilen melankolik aydır.
• antalya'da yasayacaginiz en guzel iki aydan biridir.
  
  digeri icin:
  
  (bkz: mayis)
• eylül ayının sonbaharla bu kadar birebir özdeşleştirilmesini garipsiyorum. arkadaşım yaz mevsimi 21 haziran-23 eylül arasıdır, yani eylül dediğin ayın haziran ayından daha büyük bir kısmı (23 gün) yaz mevsimine dahildir. asıl haziran yaz ayı değildir. "yapraklar düşüyor, ay amanallahım çok hüzünlüüü vedalarrr bitişlerrrr" şeklindeki romantizminizi bozmuş oluyorum ama eylül bir yaz ayıdır, haberiniz olsun.
• ne ekim gibi kişiliksiz, ne kasım gibi acımasızdır. yumuşacık gelir, geçer...
• yine geldi. eskiden olsa klişelere boğulup gidip feysbuk'a 'veyk me ap ven septembır ends' falan yazasım gelirdi. artık gelmiyor. çünkü artık bu aydan nefret bile edemiyorum.
  
  mesainin başlamasına sekiz saatten az kalmış, uykum yok, e o zaman başlayalım, belki ilk kez belki son kez içimizdekileri dökelim. gerekirse cümleleri de devirelim. bak arkaya kısık bir şekilde beni hiç ellere verme koydum. of dadından yinmez artık.
  
  ben bu ayı sevmiyorum arkadaş. sevmek zorunda da değilim zaten. hani eskiden olsa, eskiden dediğim örgün öğretim kurumlarında amelelik yaptığımız dönemler, belki severdim. hani böyle yaz tatili biter, uzun süredir görmediğin arkadaşlar falan. belki sınıfa yeni birileri gelir heyecanı. belki yaz boyunca görmediğin o kızı görmenin dayanılmaz hafifliği. ah kundera ah, sen nelere kadirsin. neyse. ah ergen sivilceleri bile çıkmamışken yaşanan aşklardır işte eylül. tatil dönüşü yaşanan hüznün resmidir. kahrolası ekonomik sınıf bize o dönemler bir yaz aşkı yaşamayı bile nasip etmedi ki. hani bir yazlığımız olsaydı, kızların peşinden koşsaydık, kızgın sulardan serin sulara atlasaydık. olmadı. bir apartmanın kuzeye bakan merdiven boşluğunda geçen tatilin adamın içinde yarattığı boşluğu nasıl anlatabilirim ki. işte onlardan sonra belki güzeldi eylül. belki özlenendi. yine de, o zamanlar ile buruktu eylül. herkes yazın başından geçenleri anlatırken ben anlatacak bir şey bulamazdım. ne diyecektim. 'bu yaz yine sivas'taydık. nasıl yaktık ama insanları gördünüz mü. hah-hah-ha' mı diyecektim. ya da 'bu yaz bir kamyon gölgesinde üç beş yaşında bir erkek çocuğuna tecavüz edilmesine tanık oldum hah-hah-ha' mı diyecektim. sikeyim ahlak değerlerini. bak eylülden girdik nerelere geldik. devam edelim. işte o yüzden eylül hep yalan ayı oldu benim için. güzel bir yaz tatili geçirmiş gibi anlatır dururdum. ah, kahrolası sınıf mücadelesi sen bize neler yaşattın.
  
  sonra öyle bir refleks oldu işte. eylül demek, yalan demek. sonra çok kadın sevdim eylülde. hatta çoğu kadın bile değildi, zaten biz de adam değildik. ister istemez yalanlar söyledim onlara da. lavinya dedim, yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim. lavinyalar yalan istemediler, ama ben hep yalan söyledim. çocukluğuma inip sebebini aramak da zor geldi. ama sonra çok eylülde çok kadına seni seviyorum dedim. çok kadına da 'git kendini daha çok sevdirmeden'. eylül aşklarımın bittiği yerde başladı, aşklarımın başladığı yerde bitti. yıllarca hayatımı siken bir platonik aşka eylülün otuzunda tutulmadım mı. zaten sonra eylülün başında ortasında kıçında bir yerlerde nice sevgililerden ayrılmadım mı. ah, bir de bana duygusuz derler. halbuse beni bu eylül mahvetti be kuzum.
  
  hani inkar da etmiyorum, güzel bir telaşı da var bu ayın. böyle okul açılması defterler kitaplar filan. ama o kitaplar hiç bitmiyor be hocam. kitaplık doluyor taşıyor, nice eylülde nice kitap bitiyor. başlamadan. bir lise defterinin son sayfasına günlük tutar gibi geçiyor zaman. bir defter etiketine her yıl bir sınıf büyüdüğünüz yazma hevesi gibi geçiyor eylül. aferin bize, ne çok büyüdük. o kadar büyüdük ki, artık defter kaplarına etiket yapıştırıp sınıf numarasını bir arttırmaktan vazgeçtik. hayret, nasıl da değişiyor insan.
  
  sahi ben bu eylülü neden sevmiyorum. belki de bir ikizler burcu erkeği olarak portakal kabuğunda vitaminden canlı kanlı birisi olmama yol açan o iğrenç üreme olayı eylülde gerçekleşmiş olabilir diye. ah, varoluşsal sorunlar bu kadar mı işlemiş bilincimizin altına üstüne. ben demiştim, o rus nihilizmini fazla abartma diye, bak ne hale geldik. sahi ilk sartre okumam da eylül müydü ne. varoluşçuluk yokoluşçuluk. neticede bi bok olamayışçılık.
  
  hem zaten karaktersiz bir ay eylül. ne sonbahar ne yaz. bak mesela, sıcaktan uyuyamıyorum ama penceremde yağmur damlalarının valsi var. uykum da kaçtı. zaten bütün gece tadım da yoktu. çorbadan bir kaşık içtim, yemekten iki çatal yedim. uyku kaçıp da mide kazınmaya başlayınca ister istemez dolapları karıştırmaya başladım. içecek bir şey de yok, biradan başka. bu saatte içilir mi, hem de ne biçim. bir de ne zamandan beri orada olduğunu bilmediğim fındık ile kuru kayısı var. artık onlarlar doyuracaz karnımızı. bir de bağırsakları bozarsak tadından yenmez. ama ne var biliyor musun, orada dolabın o gözünde iki sene önce eylülde ayrıldığım sevgiliden kalma fındıkları var mesela. atmamışım. bir kavanozun içinde bekliyorlarmış. kaderlerini. sonra onları çöpe atarken geçen sene eylülde ayrıldığım sevgiliden kalma kitapları attığım çöp poşeti var. var oğlu var. üzerime üzerime geliyor eylül. kalk siktir git. biten ya da başlayan aşkları değil, ben... bilmiyorum.
  
  eylülün batışına kaparım gözlerimi. uyur muyum bilmiyorum. umurumda da değil. sevmiyorum ben bu ayı. uyandırsın birisi artık beni. çok sıkıldım.