le vent nous portera

• zerre fransızca bilmiyorum, lakin bu şarkıyı birkaç kere üstüste dinleyince; ceketimi alıp işyerinden çıkıp gideceğimden korkuyorum. sözleri eminim çok güzeldir ama inatla bilmek istemiyorum. her dinlediğimde kendimi papatyalı bir kırda hayal ediyorum; yalınayak. ayağıma otlar batmıyor, o kırlık yerin yakınından hiç araba geçmiyor. çok mutluyum tra la laaa derken birden kendimi çok hüzünlü hissediyorum. sevdiğim adamı özlüyorum deli gibi. saçlarını diyorum rüzgar uçursa ben seyretsem. çok üşüsem de diyorum; tüylerim diken dikenken o sıcak avucu ile omzumu tutsa; ılıklığıyla ısınsam.
  tam gözlerim dolacakken; ne alakaysa sloganlar atasım, meydanlara fırlayasım "leeee veeent noooooouuusss pooorteeeraaaa" diye bağırasım geliyor. yani iktidarı devirecek bir sloganı son gücümle haykırmak istiyorum. sanki yıllardan 68 ve ben paristeymişim gibi hissediyorum.
  tekrar dinlemeye korkuyorum. bir acaip, bir güzel şarkı.
  bazen de şöyle bir his beliriyor; ortalık siyah-beyaz, bende tüllü küçük bir şapka ve omuza kadar eldivenler, -tekrar çal sam...- diyorum.
  öyle herşeyi birbirine karıştırıp, biraz oraya biraz buraya dağılıp dinliyorum.
  vay be; elin gavuru ne güzel yazmış...