ingeborg bachmann

• cok anlamli olabilirdi: tukenmekteyiz,
  gitmek zorundayiz, cagrilmadan geliriz.
  ama konusmak ve anlasamamak,
  ve bir an bile kavusamayan ellerimiz,
  
  yikmakta bunca seyi: kalici degiliz.
  ilk adimlarimizi korkutur yabanci isaretler,
  bir carpi isareti parcalar bakismalari,
  istenen, yalnizliklarda eriyip gitmememiz.
  
  cev: ahmet cemal