muhallebi çocuğu

• sevmediğimiz çoçuk türü.
  
  türleri vardir,
  
  bir ; zengin olurlar. zengin çoçuğu otomotikman terbiyeli düzenli olur, riske girmez, içinde alet olmayan hiçbir eğlenceyi kabul etmez. ağaca çikip elma toplamaktansa "babaaağğ elmaaa" derler.
  
  ikinicisi; ayni sinifa ait olmakla beraber hal, tavir ve gidişat notu pekiyi olanlardir: bunlar dayinizin oğludur, büyük ihtimalle ailesi sizin köyden gönderdiğiniz, peynir, reçel, meyve kurusu, bulgur fasulye salça vb gibi yiyeceklere de epey muhtaçtir. ama bu dayi pisirik bir memurdur, bu pisirikliğin tüm tertip düzenciliği amannn amannciliği çoçuğa sinmiştir. çoçuğun iki pantolonu vardir ama bir tanesini hiç kirletmeden 1 hafta giymesini becerir. bir de baba pisirik olmasa bile annenin aristokrat aile filmlerine özenmesi sonucu çoçuk üzerinde kurduğu edep hayanin maksimum görüntü sergileme gayreti kiz çoçuğunu beyaz entarili elbiseler içerisinde şapşal bir prensese çevirir. erkek çoçuklarını da , her zaman ağlatılmaya müsait yarı yumuşak tiplere çevirtir. her nekadar gizli eşcinsellerin bu çoçuk tipinden çıkacağı varsayılsa da büyüyünce daha fazla hatunun ilgisine mazhar kaldiği da gözden kaçmaz.
  
  muahallebi çoçuğu.. muhallebi çoçuğu... diye kizdirilirken birincileri "siktirin gidin varoş ipneleri, şimdi bakkaldan bir tüp şukella alsam hepiniz yalamak için siraya girersiniz" der gibi bakarlar ve hiç ağlamazlar.
  
  ikinci tip istisnasiz ağlar, ağladikça daha piskopatça üstüne gidersiniz iyice ağlar. sonra caniniz muhalllebi çeker ama sadece çekmekle kalir, ağlattiğiniz muhallebinin yanindan uzaklaşir elde taş kuşlara firlatirsiniz...