dünden sonra yarından önce

• bir yandan 1980'lerin entel dantel tadında çekilen filmlerinden biri iken, öte yandan o tarihlerde bu filmi izleyen bendeniz tarafından asla unutulmayan, trt gap'ta her rastlandığında her iş bırakılarak mutlaka izlenen müthiş film. son sahnede zuhal olcay, kocası bülent'in birlikte olduğu pelin'in ufacık tefecik içi dolu turşucuk çatı katı dairesine gelir ve zile basar. pelin, göğsünün üzerine kavuşturduğu beyaz çarşafıyla açar kapıyı. belli ki içerde bülent ve pelin pek mutlu dakikalar geçirmektedirler. zuhal, o mağrur havasını hiç bozmadan bavulu pelin'in kapısına bırakır ve apartmanın eski helezonik merdivenlerinden inmeye başlar. bu hareket karşısında dumur olan pelin -ki bülent'i zuhal'den kapana dek az kuyruk sallamamıştır- bu kadar kolay bir zaferi hazmedemediğinden olsa gerek, zuhal'in arkasından "ben kazandım" der. zuhal, başını yarım çevirir ve pelin'in yüzüne bile bakmadan "kazandın. ama ne kazandın?" der. sonra da vurur kendini gecenin karanlığında istiklal caddesi'ne. cadde o zamanlar trafiğe açıktır ve belli ki yılbaşı arefesidir, zira caddenin iki yanı süslenmiştir. şarkıyı dinlersiniz. jenerik akar. ve bitti diye üzülürsünüz. keşke kavga etseydi pelin karısıyla dersiniz, içiniz içinizi yer...