lili (şarkı)

• tekbaşınasın diye bağırıyor. "böyle şeyler yalnızca filmlerde olur canımıniçi" diyor sonra. biliyorsun, biliyorsun. bunları benden iyi biliyorsun. tekbaşınalığı, gerçekleri, mantıklı olanı, bu dünyanın gerçek olmadığını hepsini biliyorsun. ama sonra bir daha bağırıyor şarkı; bütün gerçeklerin allah belasını versin, hiçbirini bilmek istemiyorsun. (gerçeğe beddua etmek <3) seni kızdıracak daha; pembe panjurlara inanmak istiyorsun. hayatın tek amacı mutlu sonlar olsun istiyorsun. filmlerin mutlu sonları gerçek olsun istiyorsun. kandırılmak istiyorsun. o basit diye küçümsediğin şeylere inanmak ve o şeyler gerçek olsun istiyorsun. şu gerçek olması mümkün olmayan şarkı gerçek olsun istiyorsun. tabii ki de her insan yalnızdır gerizekalı cümlelerini yerin dibine sokup üstünde zıplamak istiyorsun. ne gelir elimizden yalnız olmaktan başka. insanın aslında kimseye ihtiyacı yokturlarına nanik yapıp kendini vıcık vıcık peri masallarına kaptırmak istiyorsun. alenen aptalsın diye bağırıyor şarkı. zannettiğin hiçbir şey değilsin, olsan olsan 13ünde bir kızçocuğu olabiliyorsun aslında ve bilirsin onüçündeyken henüz hayat çok anlamsız abii yaa triplerine girmemiştin. ben konuşmasını bilmem lili. ben konuşmasını bilmem lili. çoktan renksiz bir hayalete dönüşmüşüm, inanamadığım yalanlara inanmak için debeleniyor, kendime başka bir dünya mümkün filan demeye çalışıyor, sonra da.. belki de mümkün sahiden de bana mümkün olmadığı için, benimle mümkün olmadığı için şarkıya bok atıyorum. bok atmak benim karakterimdir. her seferinde kendimi bu kadar aciz yakalamasam iyi olacak da.. kibire bulaşınca bin kere eşekten düşmek gerekiyor. bana bu şarkıyı bi karınca söylesin. ben aslında karınca olduğumu, insanlar tarafından kaçırılıp insan cismine hapsedildiğimi düşünerek yaşayıp giderim. o zaman bana bir karınca bulalım. mesele hala ümit edebilmekte. distopyalar ebendir.