mandıra filozofu istanbul

• benim de bugün izlediğim film. her şeyden önce, filmdeki çoğu tespit ve durum için hepimizin günlük hayatta karşılaştığı durumlar olarak niteleyebiliriz. evet, çoğumuz demişizdir o cümlelerin, ama benzer bir ortam hiçbir zaman hiç kimse için oluşmadı. yani filmdeki o sahne gibi bir hayatı olmadı kimsenin. herkes sarf ettiği o ütopik cümleleri ile ortamlarda millete "bak oluuum, ben çok derin düşünüyorum. başarısızım; çünkü karşıyım." demiş olabilir. fakat filmi gerçek hayat ile ayıran nokta da tam olarak bu zaten.
  hiçbir zaman, bir patron bu şekilde bir çaycı ile muhattap olmayacaktır. ve çaycıyı dinleyip şirket prensiplerinden vazgeçmeyecektir.
  hayata bir insanın bu kadar pozitif bakması da yine düşük ihtimal. ilk filmde de ikinci filmde de ana karakter, kusursuz derecede sakin-pozitif ve her şeyi değiştirebilen/etkileyebilen bir karakter.
  peki bunlar ne anlama gelmekte?
  senarist birol güven bizlere bildiklerimizden bir düş oluşturmuş.
  insanlara hayalini kurdukları, bir karakter-hikaye sunmaya çalışmış.
  yani adam diyor ki; abicim sen bunları kafanda hep kurgulamıyor musun? bak bakalım bu şekilde izleyince nasıl olmuş diyor.
  
  yukarda yazdıklarım filmi bir başyapıt-kusursuz gördüğüm anlamında yorumlanmamalı. zira ben de senaryonun daha farklı bir şekilde yazılabileceğini ve arka plandaki olayların klişe ve nereye gideceği belli olacağına biraz daha gizem verilebilinirliğini düşündüm.
  antagonist konusunda da biraz sağlamlaştırılabilinirdi.
  
  *doktorun rolünü iyi oynayamadığını düşünüyorum. amatör kalmış.
  *çocukluk arkadaşı hilmi idi adı yanılmıyorsam, karakter olarak bana yeterli gelmedi. hikayenin çoğunda önemli bir rol iken, diyalogları ve jest-mimikleri noksandı bence.
  *girişteki, muhtemelen dji phantom ile çekilen görüntüler, manzarayı çok sevdim. renklendirme-saturation hoşuma gitti.
  *istanbul'un değişik yerlerinde yapılan çekimler yine hoşuma gitti. istanbul'u ne kadar biliyoruza getirdi. tabiri caizse, gezdik iki dakika.