lefter küçükandonyadis

• guetamala, yil 1954, demokratik bicimde secilmis yonetim yerini abd destegiyle teror estirecek bir muz cumhuriyeti diktatorune birakiyor (hatta muz cumhuriyeti deyimi buradan gelecek). rejimden kacan milyonlardan biri de yetenekli bir muzisyen. ailesinin mallari yoksul olmalarina gasp edilmis, cok cekmisler. genc adam kaderin bir cilvesiyle bir amerikan universitesinden burs bulup kapagi oraya atiyor. ve yillar boyunca cok sevdigi muzigini, kendisine hayati zindan eden, ulkesinin 30-40 senelik bir karanliga gomecek harekati onaylayan baskan eisenhowerin adini tasiyan bir salonda icra ediyor.
  
  iste o muzisyen benim!.. saka len, ben eisenhower'im. ama o muzisyen lefterdir.
  
  bes kurus para karsiligi, cok sevdigi isini yaptigi yere baskanlik eden, ailesine yapilan zulmun mimari olan adamdi.
  turk milli takimi formasiyla rekorlar kirarken, o millete basbakanlik eden yine ayni adamdi.
  ismiyle ozdeslestigi takimini yillar sonra yaslandiginda ziyaret ederken ayak bastigi stadyuma ismini veren de bu adam.
  
  binlerce insanin saygisinin yaninda, halen onu bilincaltinda bir misafir olarak goren zihniyetin disavurumlari da masum sekillere burunerek belli ettiler kendilerini, cenazesi bu adamin stadindan kalkarken.
  
  can dundarin ilgili yazisinda anlatildigi uzere, herkesin sevdigi lefter, 87 yasindaki bir ihtiyar, uzerinden 55 ^* veya 70 ^* sene gecmis olaylar icin cok cok azicik bir serzenisi bile ancak roportaj kamerasi kapandiktan sonra yapabiliyorsa, bu travmanin nedeni salt o depremlerin siddeti degil, artcillarinin halen suruyor olmasidir da.